Het goud der gouden eeuw

[p. 51]

Sonnet

Wanneer de Vorst des lichts¹⁾ slaat aan de gulden tomen²⁾
Zijn hand, en beurt omhoog aanzienlijk³⁾ uit de zee
Zijn uitgespreide pruik van levend goud waarmee
Hij nare angstvalligheid⁴⁾ en vaak en kreuple dromen⁵⁾

Van 's mensen lichaam strijkt en berg en bos en bomen
En steden vollekrijk en velden met het vee,
In duisternis verdwaald, ons levert op haar stee,⁶⁾
Verheugt hij met de dag het aardrijk en de stromen.

Maar de andre sterren, als naijvrig van zijn licht,
Begraaft hij met zijn glans in duisternissen dicht,
En van d'ontelbre schaar mag 't niemand bij hem houwen.⁷⁾

Al eveneens, wanneer uw geest de mijne roert,
Word ik gewaar dat gij in 't heilig⁸⁾ aanschijn voert
Voor mij de dag, mijn Zon, de nacht voor de andre vrouwen.

pieter cornelisz. hooft (1581-1647)

1) Phoebus, de zonnegod

2) nl. van het span dat de zonnewagen trekt

3) luisterrijk

4) angstige beklemming

5) onvast verlopende

6) op hun eigen plaats

7) kan er geen naast hem zich handhaven

8) aanbiddelijk