Bloedtest

[p. 36]

Ad lib

boven mij het gestamp, gestommel en gekrijs
het kroost van de buren, hun liefde (in bed)
en hun ruzies (in rubato)
af en toe na tien uur schiet ik een kogel
af op de verlaten binnenplaats

dan wordt het plotsklaps stil; verwondering

ik heb er een gewoonte van
mijzelf onmogelijk te maken
de rest onklaar is kinderspel
ik mis het koele hoofd, een kalm hart
een happy end. Het nu is vast

hiernamaalsloos

feit blijft: sommige tralies kun je niet breken
is er iets wat ik beslist moest doen
maar ben vergeten?
is er iets waar ik te veel
bij stil bleef staan?

klokken in ons: beidt uw tijd

weemoed is het braakland
tussen leedvermaak en zelfverwijt
dit jaar was er niet een maar vele
ik rookte sloffen sigaretten, slikte honderden
pillen, had duizendmaal hoofdpijn

toch moet er een methode zijn

iets wat ik niet aantref
in de krant noch in de boeken
ik wou dat ik meedogenloos kon zijn
de mens in mij waardeer ik niet
maar soms benijd ik hem

we zien de avond vallen

[p. 37]

 

grijpen naar wat hangen blijft

 

in lucht of op papier, denken

 

dat we stemmen horen

 

en wanneer men zegt:

 

‘ik wil je wel’

 

 

 

uit men onzuivere kritiek

 

 

 

hoe meet je wat niet meetbaar is

 

leer je de taal zonder grammatica

 

hoe verhoudt zich wat nu is

 

geweest tot wat op til?

 

voorlopig sluipt de schaduw nader

 

 

 

achter onze rug kijkt het mooiste

 

ons na