Helikon. Bestaande in zangen, kusjes en mengel-rijm

Twe-Spraak.

Kloriaan.

HA wellekome Zon! uw' lunderagtig toeven

Dee mijn verliefde ziel (door Cypris hanthaaf schroeven,

In wanhoops geessel-drang; brein-wikkend' waar uw' glans

Mogt schuilewinkkelen, op boventijtsche trans.

Kar.

De tortel, van zijn gà gescheiden, queelt van liefde,
Zo gaat het u, wien liefd' het middelrift doorgriefde.

Klor.

Ziel-houwster van mijn ziel (die door de blixem-brant

Van uw gezigt mijn grillig ingewand ontmant,

In Cypris haartstee gloeit) heeft immer minsgevoelen,
Vw tenger brein verheert, zo laat uw antwoord doelen,

[p. 9]

 

Na 't wit van mijn verzoek, waarom en waar mijn ziel

 

De Zon van mijn gezigt zo lang gekluistert hiel.

 

Kar.

 

Wel aan! 'k zal (om mijn Lief ten vollen te vernoegen)

 

Mijn wil na uwe wil, (met willig willen) voegen.

 

Terwijl ik bezig was mijn hongerige vee,

 

Langs 't Silviaans gewest (uit hare legerstee)

 

Te drijven na het velt, ontsnapte een van mijn geitjes,

 

Door 't lommer-digte ruigt; juist oogde ik, in de weitjes,

 

Granidaas jongste kroost; aan wien mijn harzentogt

 

(Gevloten op de tong) met zoet gevlei, verzogt

 

Of hij een oogje na mijn beesjes wilde stieren.

 

Hij sloeg het mij niet af. Doe repten ik mijn spieren

 

Gelijk een Atalant. Ik snuffelde al mijn best,

 

De telgjes door en door, dog vant het op het lest

 

Gezonkken in een sloot. Mijn vlugt was niet te tomen

 

Maar ijlde metter vaart, ten kuiten, inde stromen,

 

En greep het bij de vagt. Dit 's d'oorzaak mijns vertrek

[p. 10]

 

Liefwaarde Lief! en hoop, (dewijl ik u ontdek

 

De gront van mijn vertoef) dat het aenminnig ademen

 

Van uw verliefde ziel mijn zieltje zal omvademen.

 

Klor.

 

Kroon-draagster van mijn hart! ik speur uw' trouwe liefd'.

 

Mijn harte blijft in uw', en uw' in mijn gegrieft.

 

De karssen van uw' lippe, en rozen van uw' kaken,

 

(Vit liefde tot uw' liefd') doen liefd' in lusten blaken,

 

Mijn Amstelsche Ericijn! vergon ik, met de daauw

 

Van uwe lippen, mijne ontvonkken vonkke' ontlaauw.

 

Kar.

 

Is kussen uw geraagt? laat duizentmaal de randen

 

Van uwe lippe' op d'oever van mijn lippen stranden.

 

Kl.

 

Mijn Dido!

 

Ka.

 

Mijn Adoon!

 

Kl.

 

Mijn Hoop!

 

Ka.

 

Mijn Heil!

 

Kl.

 

Mijn Doel!

 

Kar.

 

Mijn Trooster!

 

Klor.

 

Troosteresse van mijn ziel! ik voel

 

Mijn aderen vol vyer. De vonkken zijn met kussen,

 

Of uitterlijk gestreel, onmogelijk te blussen.

[p. 11]

 

Kar.

 

Mijn Engel! zo 't uw' zin is, spoejewe ons, ter vaart,

 

Na Iunoos Hailigdom; om Hymens offerhaart,

 

Ter liefde van de Trouw met blom en kruit te pronkken.

 

Smoor dan de vlammen van uwe aangesteken vonkken,

 

In opgehoopte minne-weelden. Stookt en blust

 

Vw' minnend'-yver-vlam met eindeloze lust.

 

Kar.

 

Vlienwe Engelin! ik voel mijn grage geesjes spartelen,

 

Om in het zalig not van Cypris weeld te dartelen.