Helikon. Bestaande in zangen, kusjes en mengel-rijm
(1645)–Pieter Dubbels– Auteursrechtvrij
[pagina 72]
| |
woort,
Tot tot mijn troost voort,
Da dan dangst mijn luk op stelten.
II.
VVae wae waer van is je hart zo hart,
Da da dat het niet iens murrew wart,
Deu deu deur mijn bijster zuur zien?
Deu deu deur het drupp'len van het nat,
Ke ke krijgt een stien, een gat;
Ma maar jou hart is as muur-stien.
III.
Ie je je zint een lustig pangt,
Dae daer bij ik een rustig quangt,
As twie paar aare quangten,
Nie nie niet te plomp van lijf, en leên,
No no nog te boers van zeên,
VVae wae waer toe dan dit trangten?
| |
[pagina 73]
| |
IV.
Scho scho scho schort het men an goet?
Scho scho scho schort het men an moet?
Scho scho schort het men an jaren?
Kik kik kik bin kuit-hont nog kappoen,
Ian-hen nog schrinkkel-schoen;
VVe we zouwen 't zaam wel klaren.
V.
Neel.
VVel snappert hebje haest edaen?
Zo meugje vrij weer heene gaen,
Ie paspoort is eschreven.
Melis.
Og! og! og! og! wat snoder fijt!
Ie je moordme veur men tijt.
Neel.
Daer lait niet an bedreven.
VI.
Gaet, zeg ik, nog iens, gaet, jan gat!
Melis.
Ke ke kijntjen, ai! bedaarje wat.
Neel.
'k Zeg nog iens, datje voort gaet.
Melis.
VVe we wijl het aars niet wezen mag,
VVe we wens ik jou gendag.
Neel.
Ik wens dat jou de moort slaet.
|
|