Helikon. Bestaande in zangen, kusjes en mengel-rijm

[p. 61]

Schoonheits Lof; op zes verscheyden Tonen.

Toon: Granida Princesse.

I.

OP, mijn wit-gehairde,
Swart-gebekte bode!
Metter vaart, dit blankke velt door-rent;
Op, mijn brein! te paarde;
't Is op 't hoogst van node';
VVekt de Faam; op dat haar gansche bend',
Zig spoei te post, voor 't krieken van den dag;
Op dat het twede^* Athenen zie waar 't op roe men mag.

* Amstelredam.

Toon: Treurt edel huis Nassouw.

II.

Geen Venus of Diaan,

Of dochter van de Zwaan,
Zal op mijn veder vlerken;
Maar een Bataafsche Maagt,
VVien Minerve, op haar vlerken,
Boven de starren draagt.

[p. 62]

Toon: Het vinnig stralen van de Zon.

III.

VVier ogen flonkkerende agaat,

Met levende elp omtrokken,
VVeerschittert, op den dageraat,
Van Peans vuur'ge lokken.

Toon: Als Boxvoetje speelt.

IV.

Haar aangenaam keeltjen, (als 't gorgeltje luit,)

Luit heller,
En scheller,
Als cimbel of fluit;
't Schijnt zij, het gebergt
Van Helikon, tergt,
VVanneerze, uit den borst, een zangrijmpjen uit.

Toon: O Karsnagt.

V.

Haar poezel lichaam, net besneden,

Munt uit in alle geestigheden;
Beleit, en schranderheit, zijn beid',

[p. 63]

 

Ten koor van haar gedagt gestegen;

 

Die alles, na de maat, eerst wegen,

 

't Geen uit haar lieve lippen scheit.

Toon: Florida zo het wezen mag.

VI.

In 't kort; mijn al te swakke pen,

Haar roem, na waard', niet tuigen ken:
Ik stamel in 't vertalen,
Van zo een waarde; ô waardigheit!
VVaar in de schranderheit,
Van Nazo zelf zou dwalen.