Brieven (herziene editie)

E. du Perron
aan
F.E.A. Batten

Parijs, 19 september 1936

Parijs, Zaterdag.

Beste Freddy,

Dank voor het landhuis^1. en de opgegeven boeken, hoewel ik deze van naam kende en mij reeds voorgenomen had ze daarginds te consulteeren. Hierbij het artikel terug.^2. Inderdaad, van zooiets is, met geluk en na nadere kennismaking, wel iets te maken.

Ik hoop je broer in het Bandoengsche te ontmoeten. Dat hij aardiger is dan jij geloof ik niet; maar misschien zouden hij en ik elkaar per brief beter verstaan, dat is niet heelemaal uitgesloten.

Rudie zal je mondeling uitgelegd hebben wat ik hem gezegd heb; deze methode leek mij te prefereeren boven een nieuwe briefwisseling. Geloof mij, ik zal je altijd graag ontmoeten, in Indië of hier.

Ik wensch je ook het beste. Met handdruk, je

EdP.

Ik schrijf beroerd en in haast, maar ik moet dan ook voortdurend menschen zien en allerlei dingetjes ‘regelen’; op het laatst weet je niet meer met wie je praat en wat je afdraait. Dit slaat niet op den inhoud van dezen brief, maar op de knuddige stijl van denzelve.

Alain, op het punt een jonge indischman te worden, zendt zijn groeten, en ‘mevrouw de Roos’ ook. Zij is overigens nog maar een echte totok.^5.

1. Het landgoed van DP's voorouders, Tjitrap.

2. Artikel en boeken over de geschiedenis van oud-Indische landhuizen in de omgeving van Batavia. DP overwoog daarover een ‘Indische roman’ of een Indische ‘familiekroniek’ te schrijven.

5. Vanaf ‘Alain’ in het handschrift van Elisabeth du Perron-de Roos.