Brieven. Deel 9. 26 september 1920-9 mei 1940

[p. 232]

4285 (3175a). Aan J.H. Ritman: Tjitjoeroeg, 28 april 1937^1.

In de krant van gister staat in uw hoofdartikel^2. iets dat ik een paar minuten met stomme verbazing heb zitten overpeinzen: ‘Er zijn waarlijk al beduimelde plekken genoeg in ons politieke leven...’ Na veel moeite heb ik begrepen wat u bedoelde. Maar mijn eerste reactie, als ik zooiets lees, is dezelfde die u misschien zou hebben als u las dat iemand ermee inzat omdat er een paar geurtjes teveel waren aan zijn ontlasting. Achteraf begrijp je dan dat misschien deze ontlasting voor hem niet qua talis stinkt, omdat het dan ook de zijne is. Zoo verklaar ik althans uw ‘ons’. Maar een beetje raar blijft het. Overigens lijkt mij wat u van de socialisten zegt treffend juist. De Sovjet-Russen waren ook zoo leuk toen ze verontwaardigd deden omdat ze immers altijd het individualisme hadden gepredikt!

1. J.H. Ritman zond dit fragment op 29 april 1937 aan zijn vriend Hugo Samkalden: ‘Hierby de helft van een briefje van du Perron, dat je misschien zal interesseeren.’

2. ‘Etalage’ in BN van 27 april 1937. Ritman verweet de SDAP een vat vol tegenstrijdigheden te zijn en geen doelbewuste democratische politiek te voeren. Haar halfslachtigheid corrumpeert de democratie, terwijl zij zich juist luidruchtig als de ware verdediger van de democratische cultuur opwerpt. ‘Dit alles is zeer jammer. Er zijn waarlijk al beduimelde plekken genoeg in ons politieke leven om niet te wenschen, dat er nu eindelijk eens niet meer vuile vingers op werden gezet.’