Brieven. Deel 8. 3 december 1938-9 mei 1940

3853. Aan E. van Moerkerken: Bergen, 9 november 1939

Bergen, 9 Nov. '39.

Beste Aemilius,

Wat die schijnbaar ‘perron-perron’ juichende epheben bedoeld kunnen hebben, weet ik ook niet. Misschien waren het stedentjes die mij van de U.B. herkend hadden (de kans is niet uitgesloten) en waren ze bovendien grouwelijke faxisten. Hoe dan ook, toen bleek dat het geen vriendjes van jou waren, heb ik ze uit oog en oor gezet.^1. Maar je hèbt zoo van die dagen, en dat ‘Barneboes’ was natuurlijk het ontbrekende rijm hierop.

Wschl. zal Van der Veen's verhaal^2. over 30 jaar onleesbaar zijn, maar hoe jij ook maar veronderstellen kunt dat De Kl. Republ. leesbaar zou zijn is mij een raadsel. Je moet het nu toch ook nog eens probeeren met Arij Prins, straks wordt De Heilige Tocht je lievelingsboek. ‘Prul’ of niet, dàt is een vraag; maar ‘leesbaar’, dat zijn deze boeken voor mij nu juist precies niet! Ik vind het ook meer ‘beeldend’, die Kl. R., dan intelligent of van ondervinding getuigend; het gebeurt maar zelden dat er iets in staat dat je ‘fin’ zou kunnen noemen, als mensch- of kind-kundige opmerking, en qua roman is het volkomen een bepaald soort fransch ‘naturalistisch’ boek van jongetjesop-katholieke-kostscholen; lees maar Charlot s'amuse van Paul Bonnetain, als je dat nog krijgen kunt, of van Octave Mirbeau, L'Abbé Jules. Daar hoort het naar den inhoud volmaakt bij.

Wij hebben je liever Maandag hier, omdat er Zondag al een hoop menschen zijn. Zeggen die af, dan waarschuw ik je nog en kan je Zondag komen. Goed? Dus zonder verder bericht Maandag, met datzelfde trammetje dan van 11.44 hier aan. Ik zit dan in de Oude Prins, het schemerrijke koffijhuis.

Ik weet niet of Last gelijk heeft. Ik heb je niet van een onbe-

1. Du Perron, Chris van Geel en Van Moerkerken liepen in Amsterdam op de Nieuwezijds Voorburgwal richting Spui, toen ze een groepje jongens passeerden. Het leek of ze ‘perron, perron’ riepen.

2. 3844 n 1.

[p. 311]

schaamd onbescheiden kant leeren kennen. Bovendien vraag ik me af of Last zelf wel beschaamd bescheiden genoeg is om hierin ‘den staf over je te breken’.^3. Tot ziens!

EduP.

3. Jef Last had in het ex. van Flirt met den duivel (1936) voor E. van Moerkerken geschreven: ‘Voor de alleronbeschaamdste van al mijn vrienden’, omdat Van Moerkerken Last gesuggereerd had financiële ondersteuning aan Gide te vragen.