Brieven. Deel 7. 2 juli 1937-30 november 1938

3420. Briefkaart aan H. Marsman: Batavia, 3 maart 1938

Batavia, 5 Maart 1938

Beste Henny, Ik kom nog steeds niet tot schrijven, - en erger, ik lijd tegenwoordig bepaald aan het probleem hoè tijd te maken. Ik moet flarden v. tijd aan elkaar zien te lijmen en houdt nagenoeg niets over voor ontspanning. Verder voelen zoowel Bep als ik ons - met de toenemende warmte, nu tegen de regentijd over is - 60 of 70. Ik schreef dezer dagen vele blzn. betoog nr. aanl. v. Mult., Saks enz. - het art. dat ik me allang voorgenomen had in G.N. te plaatsen; maar 't is nu zoo lang dat het er niet meer in kan. En Jan zucht voortdurend om stukkies van vooral niet meer dan 8 blzn., zoodat ik me opnieuw journalistiek beperkt voel. Ik zal dat stuk over je verh. proza schrijven, in 8 blzn.!

Daarna zal mijn activiteit in G.N. wel zoowat stop gezet zijn. - Dit alles is niet interessant, maar wat is 't wèl? Ik hoor dat je spoedig nr. Holland teruggaat voor de lezerij.^1. Succes! - Ik wou dat ik kans zag nr Europa terug te gaan, dit jaar nog. Toch heeft 't Archiefwerk - afgescheiden van het beslag dat 't op je legt, maar dat doet èlk ‘baantje’ - nog heel wat aardigs; het is zelfs veel gevarieerder dan ik de eerste tijd dacht. Ik ben nu zoo'n beetje de bibliothecaris

1. In april 1938 hield Marsman in Nederland ondermeer voor Volksuniversiteiten een serie lezingen.

[p. 300]

geworden v/h Archief, omdat de vorige ‘leider’ de heele bibliotheek verknoeid had. Als dit klaar is, zit ik weer boven - op zolder, met één Indoklerk, die getikt is en zoo eens in de maand een aanval krijgt, in een prachtig ameublement van djaparaasch houtsnijwerk, langgeleden aan 't Archief toevertrouwd door zekeren resident v. Cheribon en nooit meer opgehaald... Je moet er mij zien zitten! En... iedereen houdt van me; wat zeg je dààrvan? Op één mevrouw na^2. - van de oude garde, maar het ongeluk voor haar is dat zij nu juist iedereen tegen zich heeft weten te krijgen. 't Is soms amusant vanwege de lage aard, al dit gedoe; maar 't werk gaat best. - Alleen, ik voel me niet meer thuis in Indië. De heele omgeving = samenleving staat ons tegen. Ziedaar. - O ja, zend mijn krantenstukken door aan F. Batten, Sportlaan 125, Den Haag. Hij wil ze lezen en ik kan ze niet telkens koopen, kranten zijn hier duur! Dank. Hartelijk je

E.

2. Mevrouw M.H.Ph. Bloys van Treslong Prins-Callenfels. Zie voorts 3429.