Brieven. Deel 4. 2 januari 1933-30 april 1934

1689. Aan P.F.R. Schiell: Bellevue, 17 juli 1933

Bellevue, maandag 17 juli '33.

Geachte heer,

Bedankt voor uw brief. Ik begrijp de toestand heel goed; helaas, ik kan er niets meer aan doen. Wij hebben nu precies, tot op de centime zogezegd, uitgerekend wat we nodig hebben om te kunnen leven - leven, meer ook niet; ik zou niet weten wat te doen als ik 50 frs. meer moest uitgeven, ik zie er dan ook geen kans toe om 400 frs. aan Simone te sturen. Als ik haar was, zou ik, zolang ik geen betrekking gevonden had, mijn meubels verkopen; natuurlijk zal haar dit advies ‘te hard’ lijken. Daarom kan ik haar ook geen raad geven. Misschien is mevr. De Sturler - zij heeft dr. Nyssens gestuurd - in staat een of andere oplossing te vinden die Simone zint. Persoonlijk heb ik nooit begrepen hoe ze een appartement heeft kunnen huren, ook al was het goedkoper geweest. Gesteld dat dit appartement haar niet meer dan 200 francs per maand had gekost, dan moet ze toch op z'n minst geweten hebben hoe aan die 200 francs te komen? De ellende met Simone is dat ze maar niet kan inzien dat ik volslagen arm ben, en dat ze denkt dat er altijd nog wel iets overblijft of dat het kwaadwilligheid van mijn kant betreft. Welnu, de waarheid is dat de situa-

[p. 534]

tie blijft zoals die is, en aan de consequentie daarvan valt niet te tornen: omdat ik zelf niets heb, kan ik haar ook niets sturen. Mijn tante Henny heeft me ongeveer 1000 Franse frs. gegeven (die ik opzij heb gelegd voor Gille's kleren); ikzelf zet alles op alles, en zal dat ook blijven doen, om elke maand de 500 Belgische francs bij elkaar te krijgen voor de school van Gille. Ik kan er echt niet nog eens 400 francs bij doen voor Simone; het is eenvoudig onmogelijk; en ik verzeker u dat het mij verdriet doet.

Even heb ik nog overwogen Gille bij u te laten, liever dan hem op een kostschool te doen (gesteld dat u dat zou hebben gewild) en ik heb dit zelfs aan Simone geschreven. Zij heeft me hierop niet geantwoord, misschien omdat het onmogelijk was. Nu lijkt het de beste oplossing om hem naar Monada te sturen; ik wacht alleen nog af wat mijn vriend Greshoff ervan denkt, die ter plaatse inlichtingen gaat inwinnen over het onderwijs zelf. Het is wel zaak dat het vlug gebeurt, omdat Gille ergens moet zijn als Simone de Keizer Karelstraat verlaat.

Wat Simone betreft, laat zij eens naar mevr. De Sturler gaan, die een betrekking voor haar aan het zoeken is, en naar mijn vriend Franz Hellens, die ook veel relaties heeft, en naar Greshoff om samen met hem naar Monada te gaan. Als zij haar meubels niet wil verkopen, kan ze misschien wel iets vinden waar ze die kan laten totdat ze iets beters heeft gevonden; ik denk dat mevr. De Sturler bijvoorbeeld ze heel goed zou kunnen bergen, en daar hoeft zij zich er niet ongerust over te maken. Zelf ben ik ditmaal werkelijk niet in staat haar te helpen.

Wilt u Simone zeggen dat de meubels van mijn moeder met het oog op de vakantie in september worden geveild? Maar ze moet er niet op rekenen dat het geweldig veel opbrengt.

Met mijn beste groeten, ook voor mevrouw Shiell,

uw dw. EduPerron.