Brieven. Deel 4. 2 januari 1933-30 april 1934

1498. Aan J. Gans: Bellevue, 25 februari 1933

Bellevue, 25 Febr.

Zeer geachte Heer,

Uw brief is mij haast nog sympathieker dan uw ingezonden stuk; de reactie is directer, minder bedachtzaam. Maar het lijkt mij wèl van groot belang om te vermelden wie u bent en waarvoor u staat; ik heb niets tegen uw eerste qualificatie, maar ‘aangesloten bij de 3^e Internationale, en medewerker van de Tribune’ geeft den doorslag.

Hierbij een proef van De Smalle Mensch. Het mag u 10 × antipathieker zijn dan het eerste stuk; het is voor mijn ‘gevoelswaarheid’ (ik houd het woord vast) 10 × eerlijker. U màg alles-van uzelf? Van kommunistisch standpunt lijkt het mij wat erg liberaal als u ‘contrarevolutionair’ worden màg. Maar u begrijpt me vóór alles verkeerd, wanneer u denkt dat ik ook maar even het idee heb om u te bekeeren (dit, omdat u spreekt van mijn waarheid te licht bevinden). Ik reken erop dat u die waarheid véél te licht bevindt, anders hoefden wij elkaar niets meer te zeggen. Maar misschien ook zoo niet?

Uw verdediging van het genie in de massa, zooniet opdeelbaar, doet mij glimlachen. Hier word ik de arme man van de straat die u zegt: ‘Weest u niet zóó geleerd voor mijn simpele geest, beste mijnheer, - of kameraad, - en probeer mij nu niet te vernaggelen.’ Over de ‘2 gezichten’ van Lenin nader. Hier simplifieert u, om gelijk te krijgen!

[p. 55]

Ik zou zeggen: als u mijn 2^e stuk gelezen hebt en uw antwoord klaar, komt u het mij dan brengen. Wij kunnen iets afspreken in Parijs of u kunt hier komen, zooals u dat wilt. Brengt u mij dan ook de proef van mijn stuk terug, omdat ik die nog noodig kan hebben.

Mocht u overigens vinden dat een gesprek tusschen ons volmaakt overbodig zou zijn, stuurt u mij dan èn de proef èn uw antwoord, dan zorg ik voor verdere doorzending.

Met beleefden groet, uw dw.

EduPerron

U zegt dat mijn standpunt dat is van den burgerlijken literator. Het is mij best, maar is het zoo? In Holland althans staan verreweg de meeste burgerlijke literatoren niet op mijn standpunt, geloof ik. Maar ik kan mij vergissen. En nog dit: wanneer ik ook maar even meende dat ik de wijsheid in pacht had, dan schreef ik niet, dan liet ik mij in een sanatorium opnemen waar ik mezelf als Dhalai Lama of iets aanverwants kon eeren.