857. Aan F. Hellens: Gistoux, 12 mei 1931
Gistoux, dinsdag.
Beste Hellens,
Ik ben blij iets van je te hebben gehoord. Ik had van Méral vernomen dat je terug was, en nogal ‘ontvermoeid’, maar ik stond op het punt hierheen te gaan. Alles loopt goed op het ogenblik, dank zij een hoop dingen die men maar blauw-blauw laat - wat misschien het geheim van het leven is. Met mijn moeder lijkt het goed te gaan en Simone is bij haar ouders in Montigny-les-Tilleuls. [...] Ik had vandaag naar Parijs moeten gaan om Malraux weer eens te ontmoeten, die geen aanstalten maakt om naar Brussel te komen; maar ik had gelazer met mijn auto en daarom kon ik niet. Niet erg, dan ga ik later. Wil je aan Méral vragen om vooral die negers naar Pia te sturen (9 rue Paul Bert, Colombes), of iets anders, het doet er nauwelijks toe wat, maar in elk geval mijn nummer van de reeks. Ik stel daar oneindig meer prijs op dan als het voor mezelf zou zijn, en Stone kan bij de ruil alleen maar winnen.
Je zou er misschien goed aan doen je te laten voortdrijven op je luiheid of op je overgang, of op wat het ook moge zijn... Na je 50ste ga je dan weer aan de slag. Dat is beter. Stendhal was 54 jaar en kreeg 'm niet meer overeind toen hij La Chartreuse schreef, vandaar de ‘weemoedige bekoring’ die van dit boek uitgaat. Ikzelf voer ook geen donder uit; volgens Malraux omdat ik lui ben, volgens mij omdat ik niets te melden heb, omdat ik te jong ben. Gelukkig dat het niet noodzakelijk is je leven al schrijvend door te brengen!
Holst komt hier de 16e en blijft tot de 22e of 23e; daarna krijg ik nog allerlei mensen (Greshoff misschien en anderen) tot de 25e, en dan wordt het weer compleet stil. Ik kom er niet toe om in m'n eentje te gaan wandelen, ik ben er niet genoeg dichter voor; het bezorgt me een verdomd weeïg, romantisch en melancholisch gevoel, waar ik in wezen absoluut niet tegen kan. - Ik lees uitsluiten werken over de revolutie, reële en literaire. Ik heb die Babel van jou proberen te lezen; het is stomvervelend. Probeer jij nu eens Ce qui ne fut pas van Boris Savinkov, en ook de Souvenirs d'un Terroriste, eveneens van hem; er staan voortreffelijke dingen in. Het is geen literator, zoals je weet, het is een terrorist van het sceptische maar uiterst moedige soort. En verder L'Ombre du Caudillo, dat soms prachtig is.
Ik raad je sterk af om de Réalités fantastiques of een ander compleet werk te herdrukken. Wat je moet doen, is een bloemlezing maken
Auteursrechtelijk beschermd