Blocnote klein formaat

[71]

Het is een kinderachtige vizie die van Rimbaud een held maakt omdat hij: 1o. afstand doet van een enorm poëties talent (dus een aangeboren en zeldzame rijkdom versmaadt), 2o.

[p. 151]

het harde leven verkiest. De vraag is hoe hij zich daarin gehouden heeft, of hij zichzelf bleef, d.w.z. lucide, of zich afgestompt overgaf aan het door hem gekozen en goedkoper opium: dat van zich te laten gaan ‘omdat alles toch maar rotzooi is’.

Hoe konsekwent dit laatste ook nog kan zijn, het heeft niets uitstaande met de heldhaftigheid die een oppervlakkig oordeel erin leggen wil. Het is de liefde voor het slachtofferschap; masochisme met een teater van grootheid.

De grootheid van het slachtoffer blijft inderdaad altijd beschikbaar voor hen die te zindelik waren - of te veranderlik - om arrivés te worden. En tenslotte zijn er maar 4 mogelikheden:

1.	Slagen - desnoods met alle vuiligheid, zowel om er te komen als om te blijven waar men gekomen is.
2.	Mislukken - met alle toegevoegde bitterheid, echt en gespeeld, beurt om beurt.

[p. 152]

3.	Berusten in een kleinere rol - genoeg om het hoofd boven water te houden en met als voornaamste winst: zo min mogelik aan anderen verschuldigd zijn en zoveel mogelik zichzelf blijven.
4.	Radikale weigering van alles - zelfmoord.