Blocnote klein formaat

[p. 82]

[39]

De russiese dame vertelt uit de tijd dat zij in Servië woonde:

- Er was eens een prins V-sky, een buitengewoon innemend jongmens, die in een serviese stad un brin de cour maakte aan een dame, op wie ook een serviese kommissaris van politie verliefd was. Op een winteravond was prins V-sky op weg naar huis, toen hij een klein meisje tegenkwam van een jaar of elf, dat er zó verkleumd uitzag, zó verkleumd en bevroren, dat hij haar vroeg wat zij zo laat nog op straat en in de kou deed. Het meisje zei dat zij verdwaald was of van huis weggelopen, en dat zij in een buitenwijk woonde, die de prins alleen maar van naam kende. Maar hij kreeg zo'n medelijden met haar, dat hij haar toch thuis wilde brengen. ‘Ik kan haar toch niet hier laten staan’, dacht hij. Zij ging met hem mee op weg, maar zij was zó erg verkleumd - en zij kwamen bovendien helemaal vanzelf langs zijn huis - dat de prins besloot haar eerst

[p. 83]

een kop warme tee te geven. Hij nam haar dus mee naar zijn kamer, zette daar tee voor haar, en eerst nadat het kind zich wat verwarmd had, gingen zij weer op straat. Maar de prins bedacht toen dat de buitenwijk wel erg ver was, en bovendien kende hij de weg als vreemdeling slecht, dus vond hij het bij nader inzien toch maar beter, haar aan de politie over te geven. Hij bracht haar dus op het politiebureau... en wat wil het ongeluk? de kommissaris daar was net de kommissaris die hem als zijn rivaal beschouwde! Toen de prins dus zijn verhaal deed over de ontmoeting met het arme kind, riep de kommissaris: - Wat? is ze bij je in de kamer geweest? Dan weet ik ook waarvoor! Grijp die man en stop hem in het cachot! - De arme prins V-sky werd daarop gegrepen en in een donkere kerker gesloten. Men deed het nodige voor zijn invrijheidstelling, maar in de tussentijd kwam er een troep agenten, die hem op last van de kommissaris zo

[p. 84]

vreselik hebben geslagen, dat hij er gewoon aan is bezweken. Zijn vader, de oude prins V-sky, heeft daarna alles gedaan om zijn zoon te wreken, en misschien hebben ze die kommissaris dan ook wel ontslagen of gestraft, maar ondertussen was die arme jonge prins toch maar dood...

Zij vertelde deze historie als gebeurd in verre landen, met een fluwelig, verongelijkt akcent, terwijl het publiek op straat iedere dag ‘à bas les assassins!’ schreeuwde tegen de politie van de heer Chiappe.