Schoonhoofs lust-prieelken
(1624)–A.E. Drost, I.C. Wydstraet–
Auteursrechtvrij
[pagina 56]
| |
Op de Stem: Van d'Engelsche Min.
HOE wel scheyden is verdriet,
Als vrienden zijn ghepaert,
Men hier doch niet bestendichs siet,
D'ervarentheyt verklaert
Dat het doch al
Weer scheyden sal,
| |
[pagina 57]
| |
Wat hier t'saem is vergaert.
2 Siet hoe den tijdt 't ghesierde Uelt,
Groen-grasigh schoon bemaelt,
In weelden had ten toon ghestelt,
't Geen haer nu wert onthaelt,
Het groene Lof,
Dat maeyt men of,
Haer praght en rom nu daelt.
3 'tGaet soo oock met dees werelts praght,
Of met het tyd'lijck goet,
Van daegh verkrijghtmen groot maght,
Morghen onder de voet
Roltmen daer heen,
Het sleghs wat scheen,
't Luck is maer Eb en vloet.
| |
[pagina 58]
| |
4 Hoe wensch'lick dat men is gevoeght,
Hoe hart'lick eens ghesint,
Hoe wel men t'samen is vernoeght,
Hoe lief en hoe bemint,
Dat men t'saem schijnt,
Den tijdt verdwijnt,
Waer door't scheyden begint.
5 Wt liefd' versocht 'k wens u gheluck,
En ghy blonde Gouts-Blom,
Van harten bly keft sonder druck,
In Vreed' vruchtbaer, ick nom
U al ghelijck,
Seer Reden-rijck,
Waerdich veel eer en rom.
6 Uaert wel 'k wensch u 't saem Vreed en Rust,
| |
[pagina 59]
| |
Gheluck Heyl en veel Eer,
VVy hebben int Deught-peynsen lust,
En oock in Redens-Leer,
Nu dan Adieu,
Tot op een nieu,
Of tot ons weder keer.
Liefd' stilt toorn. |
|