Dit zijn zonnestralen

[p. 78]

Minnekepoes en Baron.

Alleen

Op eenen steen

Zit, stil en koes,

Minnekepoes,

En kijkt naar 't zonnelicht,

Dat zijne stralen richt

Vlak in Minnekepoes heur gezicht.

Zij knijpt de oogen dicht,

Lekt zich,

Rekt zich,

Strekt zich,

Legt zich,

Recht zich,

Krabt naar de vlooitjes,

Kapt en snapt naar strooitjes,

Of houdt de pootjes

Zeer mooitjes

[p. 79]

 

Te zamen,

 

Gelijk de voorname damen.

 

Terwijl ze bedaard

 

Heuren staart

 

Bestaart

 

Die langzaam heen en weder vaart.

 

 

 

Nu spitst ze hare knevels

 

Net als de kater met de stevels,

 

Alsof zij óók eene gelaarsde kat

 

In hare familie had.

 

Ei hoe fier

 

Is het dier!

 

Met wat plezier

 

Zit het hier

 

Te pronken

 

En te ronken!

 

 

 

Daar komt uit het huis,

 

Met veel gedruis,

 

Gegrol en geblaf,

 

Baron, op een draf,

 

Recht op de kat af.

 

De hond

 

Loopt rond

 

En bast: ‘Hom hom!’

 

Het katje keert zich om.

 

Hij blaft: ‘Boe boe!’

 

De kat knijpt de oogen toe.

 

Baron zegt met een snauw:

 

‘Hauw, hauw!’

 

Het katje vraagt: ‘Miauw?’

[p. 80]

 

Baron tiert, raast:

 

Het katje blaast.

 

Baron kijkt woest:

 

Minnekepoes poest,

 

Kromt den rug

 

Als eene brug,

 

Houdt zich stug,

 

Wipt vlug

 

Baron op

 

Den kop,

 

Krolt, mauwt,

 

Krabt, krauwt,

 

Zoo vinnig en gauw,

 

Dat, bij iederen krauw,

 

Het bloed springt uit den muil,

 

En dat Baron, met gehuil,

 

Zich wentelt in stof en vuil.

 

Dit gaat al straffer om straffer;

 

De blaffer

 

Wordt laffer om laffer.

 

Hij neemt de vlucht, met gejank,

 

Half blind en mank,

 

Zonder te zeggen: Dank!

 

 

 

Minnekepoes zit weer alleen

 

Op den steen;

 

Zij schijnt te vragen: ‘Waar is Baron heen?’