kracht hunner armen de samenleving onderschragen.
En wat is er van dien drievoudigen handelscolos geworden?
De groote handel bestaet nog; de moedige vlaemsche werkman bezit nog zyne kloeke armen, ja, doet derzelver kracht nog levendig gevoelen; maer de burgerhandel is verdwenen! de burgerhandel is gedood!....
En daerin juist ligt het groote kwaed; daeruit is de kanker ontstaen, die heden Vlaenderens hart afknaegt!...
De afstand tusschen den grooten handelaer, tusschen den wereld-speculant en den nederigen werkman, den voortbrengenden arm, is te oneindig groot.
Er kan geen evenwigt bestaen, er kan geene regtstreeksche belangverdeeling gesteld worden, tusschen het alles verpletterende kapitael en den arbeid des gedweeën werkmans.
De werkman is het afgezonderde tuig, is de bewegelooze spil geworden, waerop de magt der kapitalen draeit.
De arm is, door de kracht zelve, die hem voeden moest, verlamd geworden.
De burgerhandel, die de bekrachtigende schakel tusschen de magt der kapitalen en den arm des werkmans daerstelde, en waerin de ware grootheid, de wezenlyke welvaert van Vlaenderen besloten lag, die burgerhandel is geheel geknakt.
De Vlamingen, die vroeger door eenen kleinen handel hunne huisgezinnen een heerlyk bestaen verschaften, hunne kinderen tot den beschaefden stand konden opleiden, zyn heden tot eenen beweenenswaerdigen staet van ellende vervallen; ja, moeten ten huidigen dage zich onder de menigte gebreklydende werklieden scharen, of wel hunnen toevlugt tot den vernederenden bedelzak nemen!....