De geadspireerde keelklank, die zich vóór eenetbevindt, wordt, zonder op de afleiding te letten, doorchvoorgesteld, behalve in de regelmatige vormen der werkwoorden, wier stam op eenegeindigt, en in de zelfstandige naamwoorden door achtervoeging vantegemaakt van bijvoegelijke naamwoorden opg.
Die regel, welke mede een voornaam punt
[pagina 20]
[p. 20]
der nederduitsche spelling bevestigt, is alleszins, zoo geschied-als taalkundig, gewettigd. Men schrijve dus: dracht, macht, licht (niet zwaar), licht (klaarte), dicht (bij), dicht (poëzie), enz. Eventwel: hij ligt (van liggen), hij zegt (van zeggen), hij draagt (van dragen), enz. Mede: hoogte, laagte, menigte, enz.
Auteursrechtvrij