Critisch overzicht der nieuwe spelling

VIII

Men schrijft naar verkiezen drie of drij, bie of bij, iever of ijver.

De commissie denkt het niet noodzakelijk eenen van die vormen met uitsluiting van den anderen aan te raden. ‘Wanneer volle vrijheid wordt gelaten aan de schrijvers, wat het gebruik der twee vormen van ieder dier woorden betreft, kan de taal bij die niet anders dan winnen.’ (bl. 50.)

Dat is wijs gesproken: zulk een grondbeginsel, ontdaan van alle authokratiek gezag, bevalt ons. Maar wilde de commissie, consequent met dat grondbeginsel blijven,

[p. 19]

dan moest zij ook, dunkt ons, den schrijveren de vrijheid hebbeu gelaten de euphonische j te bezigen en de radicale d in doorgaands, volgends, enz., te behouden: ‘Mids bij verscheidenheid de taal niet anders dan winnen kan.’

Het zal wellicht bij niemand onaangemerkt gebleven zijn, hoe men in Holland algemeen drie en bij zegt, en hier te Lande juist het omgekeerde drij en bie. De commissie heeft dus hierboven een regeltje van broederlijke transactie gesteld. Als men van weêrszijden wat toegeeft, komt men licht overeen.