d'Enchuyser Ybocken
(1666)–Femme Gerbrantsz. Drieduym–
Auteursrechtvrij
[pagina 241]
| |
Stemme: Wanneer de Son sijn Paerden ment.1. AL is de vreughd hier noch soo groot,
Meer als men wenschen kan,
Al duurtse tot den morgen-root,
Of houdtse langer an,
Het kan ons weynigh baten,
In 't lest is sy verdriet,
Of sy sal ons verlaten,
En langer dienen niet.
2. Vraeght Susan 't Persiaense Hof,
Hoe haeren Koninck daer
Een Maeltijdt bijster langh en grof
| |
[pagina 242]
| |
Heeft laten maecken klaer,
Voor hondert tachtigh dagen,
En sijn Landt-vooghden al,
Maer dit sijn wel-behagen
Ten laetsten eynden sal.
3. Als met in 't Galileesche Landt
Tot Cana Bruyloft sach,
En daer de rijcktse Bruyd'gom vant
Genoodt in dit gelacht,
Die Wijn van Water maeckte,
Haer allen niet bekendt,
En 't hert van vreughde blaeckte,
Noch nam de tijdt een end.
4. Komt, Vrienden, spreeck vry uyt de mondt,
En hebje noyt geweest
Daer ghy een soet geselschap vondt,
| |
[pagina 243]
| |
En vrolijck waert van geest?
Dan hebje mee bevonden
Hoe kort de vreghde staet,
En nae hoe weynigh stonden
Ghy haer, sy u verlaet.
5. Hoe kan de vreughde langh bestaen,
Hier in dit wanckel-dal?
Men siet het alles haest vergaen
Dat was en komen sal:
Het leven in ons' leden
Dat snijdt de doodt haest af,
En wat men siet oock heden
Daelt nae het doncker graf.
6. Hoe seer wy waren hier verblijdt
Een uurtjen acht of thien,
Nochtans is 't nu eens scheydens tijdt,
| |
[pagina 244]
| |
Men kan het eynde sien.
Hebt ghy niet wel geseten,
U wapen sy gedult;
En oock niet wel gegeten,
Dat is u eygen schult.
7. Wy geven danck en dubbel eer
Die ons hier heeft ontfaen:
Godt laet sijn rijcken zegen weer
Op u en d'uwe gaen.
Het quaet door ons begangen
Duyd dat voor 't lest in 't goed:
Wy scheyden met gesangen,
En vreughdigh van gemoed.
|
|