d'Enchuyser Ybocken
(1666)–Femme Gerbrantsz. Drieduym–
AuteursrechtvrijOp de Wijse: Schoonste Nymphje van het Wout.1. HOe geluckigh is de dagh,
Dat ick sagh
Dees twee lieve t'samen Paren;
Nu ver-eent met d'Echte-bant,
Door Godts handt,
Daer sy eerst verscheyden waren.
| |
[pagina 212]
| |
2. Eerst onkenbaer aen malkaer,
Doch daer naer,
Met de naeuwste Band verbonden,
Om te leven wel gerust,
Nae haer lust,
En elck anders vreught bevonden.
3. Als des Heeren zegen naeckt,
En die maeckt,
Dat sy haer te saem verblijden,
Weynigh is 't of Klappers quaet
Met haer praet
Dit geluck haer gaen benijden.
4. Vreught en deugt verheugt te recht,
En die Echt,
Diemen gaet met Godt beginnen,
Oock niet gaet om 't aerdsche goed,
Maer om 't bloed,
En om deught malkander beminnen.
5. God geef haer Huys-houdingh vree
En oock mee
Sulcke kinders te vergaren,
In de vreese Godts bequaem,
Die sijn Naem
Al haer leven langh bewaren.
| |
[pagina 213]
| |
6. Bruydegom, bedenckt het Woort,
Dat ghy hoort,
Doen de Leeraer u ginck Trouwen,
Als hy seyd, dat ghy u Vrouw
Heus en trouw,
Altijdt voor u Lief soud' houwen.
7. En ghy Bruydt, bemint u man,
Kleeft hem an,
Weest alleen tot hem genegen:
En gebruyckt geen heerschappy,
Op dat ghy
Meught ontfangen meerder zegen.
|
|