d'Enchuyser Ybocken
(1666)–Femme Gerbrantsz. Drieduym–
Auteursrechtvrij
[pagina 191]
| |
Stemme: Blijdschap van my vliet.1. WAt een vreemt geluyt
Komt my nu ter ooren!
Dat die soete Spruyt,
Die ick had verkooren,
Die ick had bemint,
En soo hoogh gingh achten,
Die stont vast geprint
In mijns ziels gedachten,
My in d'Oven schiet,
Soo my wert bediet,
En met schijn van trouwigheyt
My haer gunste biet,
Doch en meent het niet,
Maer is tot een aer bereyt,
Dien sy vriendlickheden
Toont met milde zeden,
Daer sy is tot my soo traegh,
Gaetse met hem treden,
Soo ick hoor verbreeden,
| |
[pagina 192]
| |
Buyten Steed meest alle daegh.
2. Schoon my dit verdriet,
En ick ben t'onvreden,
Dat en vordert niet:
Ick sal my verkleeden,
En soo derwaerts gaen,
Of ick quam te Vissen,
Sy sal, soo ick waen,
Oock niet anders gissen,
Of ick ben een Angelaer,
Als sy met malkaer
My soo bestigh sullen sien.
Wel, ick maeck voorwaer
Dan mijn Vis-tuygh klaer,
Beter kander niet gheschien;
Ick sal my bereyden,
En met smert verbeyden,
Of daer quam dat soete Dier
Haer met hem vermeyden,
En hy haer te leyden,
Daer ick Visch aen dees' Rivier.
3. Och ick sie haer daer
Eenigh komen treden,
't Herte wort my swaer,
En beklemt de leden;
Van benautheyt groot
Moet ick schier verdwijnen.
| |
[pagina 193]
| |
Iae ick sterf de doodt,
Nu sy komt verschijnen,
Om in 't Veld misschien
In te wachten dien,
Dien sy wil ten antwoord staen,
Op dat haer de lien
Niet te veel bespien;
Maer ick salder acht op slaen.
'k Sie haer herwaerts treden,
En dat sy haer schreden
Regel recht set op my aen:
't Hoop dat ick op heden
Weten sal de reden,
Waerom sy hier komt gegaen.
4. Is de vangst Vriend, goet?
Wilt 't geluck u voegen?
Iuffer yeder moet
Met het sijn genoegen;
't Visje bijt niet aen,
'k heb niet op-getogen,
Als ick 't meen te vaen,
Vind ick my bedrogen.
't Gaet in 't Visschen, Kint,
Als met een die mint,
En oock meent hy is begeert;
Maer het anders vindt,
Als hy 't recht besint,
| |
[pagina 194]
| |
En is dickmael heel onweert.
Schijn kan vaeck bedriegen,
Onse sinnen vliegen
Ongestadigh als het Riet.
Die door konstigh liegen
Sich in slaep laet wiegen,
Krijght wel vaeck in 't minste niet.
5. Vriend, zijt ghy getrout?
Of alleen verscheyden:
't Is hoe dat ment 't houdt;
't Staet schier tusschen beyden,
Iuffer, hoor mijn sin,
Sal u Lief hier komen?
Och in niemandts min,
Ben ick aen-genomen.
Dit is buyten reen,
Dat ghy dus alleen
Komt getreden Velt-waerd in.
Vriend, ick meen met recht,
Soo ick had gesecht,
Waerom ick hier eensaem bin,
Ghy soud' my beklagen,
En't soud u mishagen,
Daer ick nu om treuren gae.
| |
[pagina 195]
| |
Iuffer, ick moet vragen,
Waerom leet gedragen?
Want voorwaer my deert u schae.
6. Och ontrouwigheyt
Dwingt mijn hert tot suchten,
Die my Trouw toe seyd,
Gaet nu van my vluchten,
Die my swoer met Eedt,
'k Sal u noyt begeven,
Iae soo ick dat deed,
Moet ick nimmer leven.
Maer ô! valsche schijn,
Erger dan fenijn,
Daer ick hem had wel gesint.
Iuffer, hoort nae mijn,
Soud 't al seker zijn,
Dat hy u niet weer bemint?
Vriend', ick klaegh met reden,
Want hy is getreden
Met een ander aen sijn zy.
Maer voldoet mijn beden,
Dat ick my mach kleeden
In u graeuwe Boeren-py.
7. Kan dees Boeren-py
U te stade komen?
Vriend, ey leentse my,
Ghy hoeft niet te schromen.
| |
[pagina 196]
| |
Soo ghy haer dan vondt,
Wat mocht u dat baten?
Dan soud ick terstont
Daer mijn leven laten.
Houd daer is mijn Py,
En besiet eens my,
Of ghy by u Lief niet bent?
Iae mijn Lief zijt ghy,
Nu is 't herte bly,
En bevrijdt van swaer ellendt
Maer, ô Lief verheven,
Wat heeft u gedreven
Tot soo vreemden Boeren schijn?
Wilt my antwoordt geven,
Op dat ick mach leven
Met u vredigh sonder pijn.
8. Lief, my was geseyt,
Dat ghy met my veynsde,
Dies vol treurigheyt
Ick wel dickmael peynsde,
Iae dat ghy hier quaemt
Dickmael u verblijden,
Anders als 't betaemt,
Met een Lief ter zijden;
Daerom gingh ick heen
Aen dit Water treen,
Om te sien of dit was waer.
| |
[pagina 197]
| |
Om de selfde reen,
Koom ick oock alleen,
En wy vinden dus malkaer,
Beyd vol trouwigheden,
Nu ben ick te vreden,
En ick vinde mijnen lust.
Lief, dit segh ick mede,
Daerom eyscht de reden
Dat wy beyde sijn gerust.
|
|