Stichtelyke liedekens

[p. 46]

Het 15. Liedt.

Stemme: Gy volkeren des aertrijcks al

1.
U Soete Harpe my verleent,
Dat ick midden in u gemeent’
U lof singe, mijn leven lang,
Geeft mijn snaren een soet geklang,

2.

Wilt my daer toe maken bequaem,

Dat ick uwen heyligen naem,
Met een reyn herte loven mach,
Loven, en prijsen, nacht en dach.

3.

Maer die groote weldaden al

Ick niet vertellen konnen sal,
Die ghy ons Heere hebt gedaen,
En ’t goet dat wy van u ontfaen.

4.

Van der Jeugd aen ghy ons behoedt,

Met lichaems onder-houding voedt,
En boven al dees deucht bewijst
Dat ghy ons ziel met uw’ woordt spijst.

[p. 47]

 

5.

 

U woordt ’t welck klaer licht als de dach,

 

Waer uyt men sien en mercken mach,

 

Wat dat men doen en laten moet,

 

Om te verkrijgen ’t eeuwigh goet.

 

 

 

6.

 

Onse voor-ouders in haren tijdt,

 

Hadden doen een seer harden strijdt,

 

Wie ons vermaningh had’gehoordt

 

Terstont was goet en lijf verboordt.

 

 

 

7.

 

Gehangen, wreedelijck onthooft,

 

Verdroncken, van ’t leven berooft,

 

Aen palen levendigh gestelt,

 

Verbrandt, on-menschelijck gequelt.

 

 

 

8.

 

Maer nu by lichten dagh men gaet

 

Nae die vermaningh over straet,

 

Men singht, men predickt Godes wet,

 

’t Is nu al vry en onbelet.

 

 

 

9.

 

Niet ons, niet ons, maer u, o Heer!

 

Zy lof, van alles prijs en eer!

 

Niet ons, niet ons, soo is geseyt,

 

Maer U zy lof in eeuwigheyt!

Weynich onderwind

Maeckt groote rust.