Stichtelyke liedekens
(1684)–P.A. Dreyer–
AuteursrechtvrijStemme: Dewijl den tijd voor handen is:1.
WAt mach u wesen, Godes beeldt,
Waerom hebt ghy verlaten?
Wat mach het wesen dat u scheelt,
| |
[pagina 31]
| |
Waeromme wilt ghy haten
Hem, die u rijck geschapen heeft,
Het leven, en den adem geeft,
En rijckdom boven maten.
2.
Die u met kennis heeft begaeft,
Met verstant, en met reden,
En ghy dagelijcks in sonden slaeft,
En aenwendt quade zeden,
Hoe misbruyckt ghy Godts gaven groot,
Ende brenght u selven in noot?
Waeckt op het is noch heden.
3.
Godt de Heere heeft u gestelt,
Een Heer over de dieren,
En alles onder u geweld
Gedaen, om te regieren,
Ook met eer, en genaed gekroont,
En sijn heyligh gebodt getoont,
En roept u goedertieren.
4.
Oock heeft ons Godt nu toegeleydt
Door sijn goetheydt genadigh,
Alsulcken milden Overheyt,
Die ons is seer weldadigh,
Soo dat wy mogen Godes woort
Lesen, en hooren ongestoort,
Schier niemant is ons smadigh.
| |
[pagina 32]
| |
5.
Hoe versuymt ghy dan desen tijdt?
Desen tijdt wel gelegen,
Ende verlaet den rechten strijdt,
En wandelt sware wegen,
Vol duysterheyt, en ongemack,
Altijd belast met ’t sondigh pack,
En mis-bruyckt Godes segen?
6.
Soo yemands dees’ gedachten heeft,
’t Is swaer om Godt te vresen,
Die hem tot Gods geboden geeft
Moet dickwils veracht wesen,
Toe geven en lijden schaed,
Antwoorden wel die hen versmaet,
En noch bidden voor desen.
7.
Dus-danigh ongemacken veel
Godts dienaers overkomen,
Die men verwinnen moet geheel,
Maer hier voor gaen sy schromen,
Want dit is tegen de natuyr,
En valt den onherboren suyr,
Maer niet soo suyr den vroomen.
8.
Sy achten Godts geboden swaer,
Onmogelijck te beleven,
| |
[pagina 33]
| |
Waer door dat sy niet geerne haer
Op desen wegh begeven,
Aenmerken niet door onverstant,
Dat Godt, door sijn genadigh-hant,
Haer hulp belooft te geven.
9.
Die nu kleyn achten Gods Gebot,
En baden haer in sonden,
Verkiesen, voor haer deel, en lot,
Te leven ongebonden,
Hebben ’t niet alsoo ’t haer behaegt,
Maer worden oock genoegh geplaeght,
Soo daegh’lijks word bevonden.
10.
Die sonden zijn van sulken aert,
Wanneer die zijn bedreven,
Dat sy mede brengen gepaert
Haer straffe hoogh verheven,
En plagen den sondaer met druck,
Oock wel midden in sijn geluck
Wordt hem sijn straf gegeven.
11.
Maer die Godt vreest, uyt ’s herten gront,
En acht niet swaer dit lijden,
Want het duert maer een korten stont,
Daer nae komt het verblijden,
Godt haer in haren noodt bestaet,
En in geenderley wijs verlaet,
Maer helpt haer vromelijck strijden.
| |
[pagina 34]
| |
12.
Daeromme niet al te seer en schroom
Voor den strijdt hier op eerden,
Maer, met ootmoet, tot Christum koom,
En wilt den strijdt aenveerden,
Al wat u quelt of tegen staet
Ghy haest verwindt door Gods genaed,
Soo ghy maer wilt volheerden.
13.
Den arbeydt, die men hier om doet,
En sal niet zijn verloren,
Men krijght een conscientie goed,
En wordt van nieuws geboren,
En nae dees tijdt, die haest vergaet,
Verkrijght men rust, door Gods genaed,
Met alle uytverkoren.
Weynich onderwind Maeckt groote rust. |
|