Stichtelyke liedekens
(1684)–P.A. Dreyer–
Auteursrechtvrij
[pagina 19]
| |
Stemme: Psalm. 103. Siet hoe fijn en lieflijk is ’t allen stonden.1.
PRoeft nu ter tijt, en ondersoek uw’ leeven,
Wilt u met vlijt tot nadencken begeeven,
Ghy die u Christen noemen laet,
Want den name voor Godt doch niet en baet,
Somen aertsche en werelts is gesint,
En geen nieuwe geboorte vint.
2.
In ’s Heeren hof, wert wel een boom gevonden,
Met schoon groen lof, verciert al op die stonden,
Die lange tijt geen vrucht en gaf,
Van dien werdt geseydt, wilt hem houwen af,
Hier by wert ons geleert, dit wel verstaet,
Dat den naem sonder deucht niet baet.
3.
Een leven nieuw, oprecht, na ’s schrifts vermonden,
Het old’ adieu, moet by ons zijn bevonden,
Zijnde gedreven van Godts geest,
| |
[pagina 20]
| |
Want ’t rijke Gods bestaet, also men leest,
In woorden niet, maer in kracht, ende daet,
Vergeefs is ’t al daer ’t anders gaet.
4.
Tot dese deught, niemant van selfs kan raken,
Maer gy meucht, dickwils bidden en waken,
Den Heer aenroepen dagh en nacht,
Een ootmoedich herte Godt niet veracht,
Maer helpt gewis, al schijnt dat hy ’t vertrekt,
Den vromen gheen hulp en gebreckt.
5.
Een grooten troost geeft die Heer Christus sellef
In sijn propoost Matthaei Caput ellef,
Daer vint men klaer geschreven staen,
Kom al tot my die zijt belast, belaen,
Ick sal u vermaken, mijn jock is soet.
Mijn last is licht, koom met ter spoet.
6.
Rasch treed nu voort, om tot Christum te koomen,
Sijn heyligh Woort aenveert met alle vromen,
Hoort ghy sijn stemme heden siet,
En wilt u herte doch verharden niet,
En boete niet spaert ter laetster stondt,
Betert u als ghy zijt gesondt.
| |
[pagina 21]
| |
7.
All’ die nu haer op desen wegh begeven,
Laet blijcken klaer een oprecht, vroom, nieuw leven,
Want ’t is genoegh, so Petrus seydt,
Dat wy den tijt onser on-wetenheyt,
Nae der heydenschap hebben door gebracht,
In dertelheyt dagh ende nacht.
8.
En ’t is ons best, dat wy voorts te met rusten,
Den tijt die rest, niet na der menschen lusten,
Leven maer na Godes bevel,
Want Paulus seydt, hoe dat een yder sel
Voor den recht-stoel Christi komen in ’t perck,
En daer ontfangen loon na werck.
Weynigh onderwind Maeckt groote rust. |
|