Stichtelyke liedekens
(1684)–P.A. Dreyer–
Auteursrechtvrij
[pagina 1]
| |
Stemme: Het was een aerdigh Boerken.1.
ONder alle die dieren,
Die den Heere geschapen heeft,
En isser in alle manieren
Geen dat soo ellendigh leeft,
Als den mensche vry,
Want hoe wel dat hy
Over alle dieren regeert,
Terstont in sijn geboort
Men ellende hoort,
Wel weenen ende klagen weert.
2.
Als nu het kindt geboren
Ter werelt is voort gebracht,
Veel arbeyts en moeyte wilt hooren,
Veel onrust dagh en nacht
Den Moeder dan heeft,
En den Vader begeeft
Hem ook om te dragen sijn last,
Met varen ter zee,
Of arbeyden mee,
Of komanschap, nae dattet past.
3.
Die Moeder dan vol sorgen
| |
[pagina 2]
| |
Men vlytigh haer beste doen siet,
Haren arbeydt avondt en morgen
Acht sy ghelijcken niet,
Als ‘t kindt wel ghedijt,
Soo gaet sijnen tijdt,
Met weynigh verstande vast door,
Die spelende Jeughd
Heeft dan meest sijn vreughd,
Want hy en sorght nergens voor.
4.
Oudt zijnde vijf ses jaren
Ter schoolen men hem dan stiert,
Al waer hy wel ongaren
Van den Meyster wordt geregiert,
Door onwil hy dan
Niet wel leeren kan,
Om dat hy daer weynigh op past,
Seer noode hy leert,
Maer ’t spelen begeert,
Want ’t is hem een groote last.
5.
Komende noch wat vaerder,
Tot tien of twaelf jaren oudt,
Wort sijnen last metter tijt swaerder,
En wast met hem op menighfout,
Een ambacht voor al Hy dan leeren sal,
Om mede te winnen sijn broodt,
Soo moet hy dan langh,
Met seer nau bedwangh,
Een Meyster gaen dienen uyt noodt.
| |
[pagina 3]
| |
6.
Dus dan zijnde verbonden
Onder den Meyster subjeckt,
Soo wenscht hy tot vele stonden,
Kondt ick maer mijn ambacht perfeckt,
Ick soude van hier gaen,
En dus niet meer staen,
Zijnde verbonden soo seer,
Nae vryheyt hy hoopt,
En den tijt die verloopt,
Hy krijght in ’t end sijn begeer.
7.
Hebbende dan verkregen
Den langen gewenschten vryheyt,
Soo wort hem dan alderwegen
Het perickel eerst voren geleydt,
Neemt hy dan sijn loop,
Als den meesten hoop,
En volght sijn vleesches raedt,
Ziel ende lichaem
Brenght hy dan te saem
In eenen seer quaden staet.
8.
So hy door goede vermaningh,
Hem wel onderwijsen laet,
En Godes woordt onderdanig,
Om te beleven, aenvaet,
Een seer grooten strijdt
Hem dan metter tijdt
Noch wel ontmoeten sal,
| |
[pagina 4]
| |
In summa ghy meught
Geen volkomen vreught
Hier hebben in ’t aertsche dal.
9.
Ist dan dat hy gaet houwen,
En trouwet een jonge Maeght,
Terstont sal vermenichvouwen
Sijnen last, waer over hy klaeght,
Want soo hy so veel
Niet winnen kan heel
Als ’t huysgesin wel behoeft,
In armoede hy valt,
Veel trist en twespalt,
Krijght hy, en wort dickwils bedroeft.
10.
Maer soo hy door Gods segen,
En neersticheyt, die hy doet,
Geluck heeft aller-wegen,
Vergadert veel tijdelijck goet,
Veel tegenheyt sal
Hem oock over al
Ontmoeten, want niemant daer leeft
Die geen tegenspoet
In ’t vleesch, of ghemoet,
Seer menichvuldigh en heeft.
11.
Eyndelijck is mijn verklaren,
En dit is mijn liedts Fondament,
Datmen, van sijn jonge Jaren
| |
[pagina 5]
| |
Tot datmen het leven weer endt,
Den meesten tijdt,
Hier wel verslijt
Met tegenheyt menigertier,
Of pijnen en smert,
Of droefheyt in ’t hert,
Tot dat ons den doodt neemt van hier.
12.
Waerom ick concludere,
En houde voor goeden raedt,
Datmen Godts ghebodt en leere
Met eernst, vrywilligh aen-vaet,
En heel ongeveyst,
Soo die Schriftuer eyscht,
Van herten sijn beste doet,
Godt sal, nae dit leven,
Het eeuwigh dan geven,
Door sijn genade goed.
Weynich onderwind Maeckt groote rust. |
|