|
| |
| |
| |
Voor-reden.
Vraegt gy goedt-gunstige Leeser, wat oorsaken my beweegd hebben, om dese Liedekens te dichten? Ick sal ’t u seggen: Ick hebbe gelesen in de Schriften van D.V. Coornhart, ende oock bevonden by ervaringe, dat ’s menschen gedachten nimmermeer ledigh, noch stil en zijn, maer dat men gestadigh, als ’t ooge waeckt, op ’t een ofte op ’t ander denckt: Ja oock wel slapende, ’t welck men droomen noemt. Nadien men dan nimmermeer sonder gedachten is, noch wesen kan, ende quade gedachten van Godt af-scheyden, ende men niet altijdt op eenderley wijse op goede dingen denckt, soo hebbe ick, als ick somtijdts ledigh was,
| |
| |
ofte alleen over ’t veldt ginck, om niet te dencken op yet dat quaed was, in mijn gedachten voorgenomen een Liedt te dichten, ende daer mede mijne gedachten beesich gehouden.
Ten tweden, mijne kinderen wilden haer eygen geluydt oock somtijdts wel hooren ende singen. Al waerom ick haer al hadde geleert de wijsen van sommige Psalmen Davids, maer om dat dese niet altijdt, als Jonge luyden te samen komen, gesongen worden, maer somtijdts wel Liedekens, die in amoureuse Boecken staen, welcke Liedekens ick van mijne Kinderen niet begeerde gesongen te hebben, om datse doorgaens vol van argernisse ende enkele aenlockselen ten quaden
| |
| |
zijn, heb ick voor haer dese Liedekens te samen gestelt, niet soo deftigh, ofte ernstachtigh, als wel de materie somtijdts vereyschte, om dat ick sorgde, dat mijne Kinderen noch jongh zijnde, daer al te kleynen lust toe souden hebben, ende de selve niet, of weynigh singen, hebbe daerom de selve soo geschickt, dat sommige daer van al eenigen coleur ende gemeynschap hebben met boerderye: doch, soo veel my bekent is, sonder aenstoot, of argernisse, ende in ’t minste niet aen-lockende ten quade, sommige, als Historien van verleeden bekende saken, als drie Liedekens van drie harde Winters, een van de Zee-sieckte, en dat ick in ’t ys by na verdroncken
| |
| |
hadde, een van geluck wenschen aen Jonge Lieden, andere tot vermaeck, doch eerlijck ende stichtelijk, als van de jonge suygelingen, van een groote Maeltijdt, groote reyse, Twespraeck tusschen Ouderdom en Jeughd, ende andere, gelijckmen lesen, sien en singen mach. Ick hebbe daer in gehandelt gelijck sommige Kocken, die geen middel hebbende om door groote kostelijckheyt de spijse lecker te bereyden, nochtans haer beste doen, om de selve soo toe te maken, datse gesondt zy, ende daerom die Gasten aengenaem, hope hebbende datse mijn Kinderen, ende andere, diese singen mogen, souden mogen stichten, ende lust geven om tot meerder kennisse te ko-
| |
| |
men, waer op ick voornamelijck gesien ende ’t ooge gehadt hebbe, ende geensins om mijne konste, ende verstant bekent te maken, alsoo ick ’t daer voor houde, dat Liedekens dichten, ende Rymen maken, meer verachtinge, dan groot-achtinge toebrenght, Also men siet dat Refereyn-dichters, Rijmen-ende Lied-dichters, doorgaens worden getelt, onder ’t geselschap van ydele, ende enichsins lichtveerdige menschen: gelijk mede in die selve Valuatie, gemeenlijck gerekent worden de Musicanten, ende die op Instrumenten spelen, even wel heb ick het Lied-dichten niet nagelaten, gelijk blijkt, het daer voor houdende, datmen t’ onrecht, alle dese Konsten veracht, alsoo men
| |
| |
meest alle dingen wel ende qualijk gebruycken kan: ende soude wel wenschen, van alle dese Konsten te hebben rechte kennisse, indien ons niet geleert en werde ons te laten genoegen met ’t geene voor handen is: Voorder als ick die Liedekens van sommige geleerde, ende konstige Dichters lese, so kan ik wel sien, dat de mijne slecht, sober ende onvolmaekt zijn. Maer wat is daer aen gelegen? men verwacht van een keersse, die maer een once weeght, soo veel lichts niet, als van eene die een pondt weeght, ende oock, die maer een Talent heeft ontfangen, ende neerstigh is, om ’t selve wel aen te leggen, sal bevonden worden wel gedaen te hebben, ende die in ’t Prediken,
| |
| |
Boeck-schrijven, Rymen maken, ende Lied-dichten, dit als sijn oogemerk ende wit vast houd, dat hy met alle macht arbeyde, ende sijn beste doe, om de menschen op ’t hoogste te recommanderen ’t geloove aen onsen Heere Jesum Christum, ende een onbevlekt, vroom, ende Godtsaligh leven te leyden, die predikt, Boek-schrijft, Rijmt, ende Lied-dicht wel, de een wat geleerder ende konstiger, ende d’ander wat ongeleerder ende slechter, alsoo ick dit houde voor het voornaemste hooftpoinct van de gantsche Christelijke Religie. Dus verre van d’oorsaken: Ik sal U E. dan, mijn suchtige Sangers en Sangeressen, met langer voor-reden niet ophouden, Singht dan met ver-
| |
| |
maeck het navolgende, gy honich-suygende, betemde en geschikte Jeucht, en ook gy bedaeghde, in wiens herte noch Jeughds geheugen woont, Singht dan Honigh-Byetjes, uyt dit mijn slecht gebloemt, soo veel soets, als ik u uyt goeder herten wensche tot deucht en saligheyt, behaeght U. L. mijn werck, en vint gy daer eenigh vermaeck in, ik sal ’t uwe gunste meer dan mijn kunste toeschrijven; Is ’t ook dat gy ’t soo aerdigh en vloeyende niet en vint, als ’t wel zijn mochte, geeft de schult mijn Vriessche plompigheyt, ik hebbe gedaen ’t geen ik vermochte, maer niet soo ik geerne begeerde, bidde daerom U. L. gy goetgunstige, beschermt my tegen de neuswijse Grijners, die soo haest als haer de besneeude hayren vertoonen, alle Jeuchts vermaek (hoewel eerbaer) t’ enemael na Lethes poel versenden, dat is, geheel in vergetinge stellen, Ick daer tegen en voor, wensche U.L. eeuwige welvaert, die Godt U.L. verleene.
Amen.
|
|
Auteursrechtvrij