'Ad Ianum Havtenum'

Ad Ianvm Havtenvm

HAUTENE, quò me, quò rapis enthei
Plenum furoris? quis nouus hic ferit

Accentus aures, prisca qualem

Secla nec audierunt, nec olim

Futura credent, ni genij tui
AEternitatem per memores typos

Propaget ad seros nepotes

Chalcographâ vigil arte cura.

Ah ne beatos diuitis ingenî,
Hautene, foetus, ne patere amplius

Sic lucis expertes latére

In situ & in tenebris sepultos,

Vnde & perennem Calliope tibi
Nectat coronam, & saepe auidus terens

Te lector inuidenda priscis

Vatibus obstuperat loquentem.

Non solus acri Maeonides tuba
Fatalem Achillem moenibus Ilij,

Pollacis aut cursus Vlysseî,

Aut Helenen cecinit Lacaenam;

Primús ve Diuos aut genitos Diis
Heroas, aut quos palma Diis pares

Elea redducit superbos

Pindaricus celebrauit ardor.

Non ipse quondam pectine eburneo
Vocalis Orpheus praecipites stitit

Lapsus aquarum, auresque ventis

Indidit arboribusque princeps.

Vixere vates ante Lini lyram
Multi, sed omnes perpetuo premit

Nox alta somno, quòd suorum

Promeritâ caruere curâ.

Paulum imperitae distat inertiae
Celatus acris ingenij vigor.

Non tu pias Musas sileri

Tot ve tuas patiare noctes,

Noctis perennis carpere liuidas
Obliuiones, carmina dum premis

Quibus reuiuiscat resurgens

Pindaricis numeris Apollo.

Apollo, Beeotae vt suis in suos
Connitium olim depulit aurei

Cantu Poëtae, sic Batauis

Auriculis maculam hanc tuorum ex-

tersurus insuetâ indole carminum.
Nam seu potenti concitus alite

Iessei epos caeleste nostros

Induis in numeros Poêtae:

Siue Appulani fert impetus ad lyram;
Seu picta Tuscis belgica temperas

Emblematis magni Petrarchae

Aut Latiis teneri Secundi,

Gallís ve Porti, sic canis vt tua
Possint videri. quare age & haec diem

Iam ferre condiscant serenum, ac

Laude frui merita nepotum.

Mirentur vt te saecula principem
Quondam Latinos ad Batauam chelym

Duxisse flexus, audiasque

Belgiadis fididen Camoenae.

Laudem Batauis quid precor hanc tuis,
Lucemque scriptis & tibi gloriam

Fructumque nobis posterisque

Vlterius iuuat inuidere?