Kinderen der eenzame

2 mei

Voor me liggen twee brieven, één waarin ik over drie maanden ontslag vraag als hoofd van de kleuter-

[p. 116]

school, en één, waarin ik aan Kees Luiten schrijf, dat ik bij hen kom. Het besluit is moeilijk geweest. Ik kan niet zeggen, dat ik een stralende verliefde jonge vrouw ben. Ik heb er behoefte aan om mijn gevoelens op papier te zetten, precies zoals ik ze aan mijn moeder zou zeggen. En moeder zou het begrijpen, zoals ik Marjan en Ineke begrijp. Moeder, zou ik zeggen, ik weet, dat ik daar nodig ben, de kinderen houden van me en Kees moet verzorgd worden, en dat zou ik graag doen, want ik weet, dat ik bij hem hoor.

Ik weet ook, moeder, dat veel mensen zullen zeggen: gelijk heeft ze, ze kan nooit meer zo goed weg komen, ze werd al oud in de keuken. Ik voel ze dit denken en dat maakt mijn besluit bitter. Ik doe het toch, omdat ik Kees Luiten graag mag, en daarom me verantwoordelijk voel voor zijn kinderen.