Kinderen der eenzame

5 januari

Voor het eerst weer naar school geweest. We moeten altijd aan elkaar wennen zo'n eerste dag. Thea had geen ring om, ik had die hele gewichtige gebeurtenis vergeten en het was ze zelf, die zei dat George zich

[p. 72]

liever met haar verjaardag verloofde, al die drukte met Kerstmis...

Ik heb toen geknikt, wat kon je anders doen. Nu heeft deze feestelijke verbinding de vierentwintigste februari plaats.

De kinders zijn drukker dan anders op zo'n dag en ze willen je allemaal vertellen, dat ze je kaart gehad hebben. Ze moesten eens weten, dat ik die het hele jaar door uitzocht. Als het kind hier of daar een speciale voorliefde voor aan de dag legt, zoek ik er een soort kaart van op, schrijf er het adres op en doe die in mijn nieuwjaarsbak.

Ook heb ik gisteravond alle ontvangen nieuwjaarskaarten doorgenomen. Het zou een onvergeeflijke fout zijn, wanneer je spruit Marel bedankte voor zijn mooie kerstklokken en hij had je biggen met duizendguldenstukken gestuurd.

Toen deze jaarlijkse ceremonie afgelopen was, zijn we weer aan het werk gegaan.

Er is niets in januari wat de klas in spanning houdt. De decemberfeesten zijn afgelopen en Pasen is nog ver af.

Daarom zijn we per klas iets leuks gaan maken voor Jettie Korver. Het was Thea, die op dit idee kwam, waar ik erg blij mee was. Zou Luiten toch ongelijk gehad hebben met zijn advies: dwing haar tot ontslag vragen. Juist, nu ze de kans heeft om binnen afzienbare tijd uit de school te komen, juist nu wordt ze attent en goed. Ik geloof, dat het ‘laat hem alleenlijk dit jaar’ niet alleen voor de onvruchtbare vijgeboom geschreven is.

We hebben even de koppen bij elkaar gestoken en nu wordt een scheurplaat, een poppenkamer met popjes, een geprikte kalender en een tasje gemaakt. Ik zie het snuitje van Jettie al, wanneer ze het uitpakt.