schien hebben wij op school maar één kant van haar gezien, ook al omdat het werk haar niet lag. Misschien flirtte ze wel zo schrikbarend omdat het taaie, voor haar dan taaie schoolwerk haar helemaal niet lag.
Je kunt in die dingen soms zo hard over een mens oordelen.
Hoe het zij, ik werd hoe langer hoe nieuwsgieriger en vanavond belde ik het ziekenhuis op.
Ik kreeg een bijna nijdige hoofdzuster aan de telefoon. Waarom of ik niet teruggekomen was, het kind had zo uitstekend op mijn bezoek gereageerd. En haar genezing werd tegengehouden, doordat ze maar steeds op mij wachtte en ik niet kwam.
Ik zei tot mijn verdediging dat ik de indruk had, dat de ouders het niet op prijs zouden stellen, wanneer ik hun dochtertje bezocht. Maar dat maakte op de zuster aan de andere kant van de lijn niet de minste indruk, en hoofdzusters zijn over het algemeen resolute haaiebaaien en deze maakte geen uitzondering.
- Als u even tijd heeft, dan verbind ik u direct met de dokter door, was haar enige antwoord.
Even later klonk een zware mannenstem aan mijn oor, die zei, dat ik met dokter Laveman sprak, en of ik het hoofd van de school was, waar zijn patiëntje Jettie Korver het ongeluk kreeg. Wat kon ik anders doen, dan ‘Ja dokter’ zeggen.
Ik kreeg het volgende verhaal: Jettie was bang voor de terugkeer in het gewone leven. Ze hadden eerst gedacht, dat het aan de school lag. Maar dat was niet zo, ondanks dat de ouders dit met alle geweld trachtten te suggereren. Maar toen we, om het kind gerust te stellen, haar vertelden, dat ze wanneer ze beter werd, niet meer naar school terug hoefde, werd de apathie niet alleen omgezet in vijandigheid, maar ging ze daarenboven nog andere afwijkingen vertonen. We