De avondlamp
(1850)–Maria Doolaeghe–
Auteursrechtvrij
[pagina 111]
| |
Refrein.'k Weef lustig en rustig al klepperend voort
En zing met dien raetlenden klets, klets akkoord.
Te weven, te weven, te weven,
Ja, dat is de vreugde van 't leven!
'k Win 't eerelyk brood wel voor zeven.
| |
[pagina 112]
| |
Myn huisje is lief en rein, maer kleen.
En lyden? o, ik ken er geen.
Ik heb een vrouwtje braef en goed
Die altyd arbeidt, welgemoed.
Zy spint haer draden sterk en fyn:
Geen zyde zelv' kan schooner zyn.
Weg met katoen, die kale stof!
Elk geeft aen 't vlaemsche lynwaed lof.
Zie 't garen hemde fyn geplooid
Dat borst en hals zoo deftig tooit.
't Verfrischt, en is het rykst sieraed
Van die ten dans of kermis gaet.
Men zegt: ‘Eens had elk geld in 't zak
Toen zich de boer in 't lynwaed stak,
En kwam de lieve zondag aen
De wever mogt om 't pintje gaen,
Of spelen in de bolparty.
Die goede tyd is lang voorby!’
Ik zeg: al is 't geen goede tyd,
Wy zyn niet al onz' pluimen kwyt.
Het vlas en garen gaen ons meê;
Wy weven by de zoete vreê.
Ik leef als de eerste boer van 't land.
't Is 't weven dat de kroone spant.
|
|