De avondlamp
(1850)–Maria Doolaeghe– Auteursrechtvrij
[pagina 55]
| |
[pagina 56]
| |
Die't sieraed mogt wezen
Van 't gansche gehucht,
Wat slag doet u vreezen!
Gy graesde in deez' lucht
Zoo lachend, zoo lustig,
Zoo lief en zoo rustig.
'k Beklaeg u zoo zeer:
't Leed slaet my ter neêr.
Kan ik u bewaren
Voor zoo veel gevaren?
'k Heb honden, noch staf;
't Lot nam ze my af.
'k Vloog, biddend, den Vader
Der herderen nader,
Maer blind voor myn leed,
Maer doof voor myn kreet,
Heeft hy my geen honden,
Geen staf my gezonden.
Onnoozele schaer,
Kan ik u niet schragen,
O, smaek' gy te gaêr
Gelukkige dagen.
U treffe geen grief,
O lammerkens lief.
Dat God u behoede!
Hy weet het, die goede,
| |
[pagina 57]
| |
'k Vraeg anders hem niet
In al zyn gebied.
Ik zweer 't by deez' weiden,
Ja, mogt u verbeiden
Een veiliger lot,
Ter hoede van God,
En mogt door zyn zorgen
Elk lieflyke morgen
In 't weeldrig groen
U lokken en voên,
Ik zoude al myn leven
Offranden hem geven,
En schildren in 't lied
Wat heil hy ons biedt.
Zyn lof zoude ik malen
Van daer, waer vol pracht
Met koestrende stralen
De dageraed lacht,
En weder onze aerde
Herschept in een gaerde,
Tot daer, waer in 't end,
Vast moede gerend,
De zonne gaet zinken
Ten purperen trans,
Tot zy in haer glans
Mag blyde herblinken.
|
|