Grenzen

[p. 13]

Leander

Een stormvlaag had de sterren uitgebluscht
En onheilspellend wies een zwarte nacht.
De golven zwollen en hun duistre pracht
Brak lichtend aan de uitgedoofde kust.

De minnaar werd het doodsgevaar bewust
En in de leegte woei zijn veege klacht:
Hero, Hero! De zee sloeg onverwacht
Open en sloot zich en werd dan gerust.

Een bleeke zon rees aan het eenzaam strand,
Toen onbeweeglijk in het flikkrend zand
Voorover, en met donker slierend wier

Zijn hoofd en slanke schouderen bedekt
Hij in den grooten dood lag uitgestrekt,
Een in zijn laatsten sprong getroffen dier.