Dagen van honger en ellende

[pagina 155]

Bierce, de ‘lachende duivel’ uit de tijd van de goldrush is in Satans groot woordenboek op zijn best. Opgeblazenheid' holle frasen en voze slogans zijn niet bestand tegen zijn vaak sardonische ironie. Zijn werk, dat ‘the most gorgeous witticisms in the English language’ (H.L. Mencken) bevat, is springlevend en actueler dan ooit.

Else Hoog heeft bij haar keuze gebruik gemaakt van de 885 nieuwe definities die nog niet eerder in boekvorm waren verschenen.

Door zijn ongelikte gedachten zal Satans groot woordenboek ook in Nederland wel een classic worden die niemand zich zal laten ontgaan die zich, zoals Bierce, weinig illusies maakt over zijn medemensen - of over zichzelf...

‘Kwaliteitsvoer voor cynici...’ - Gooi- en Eemlander.

‘Voor de liefhebbers een aanwinst. Voor iedereen een merkwaardig boek, omdat zeer vele van de sarcastische opmerkingen van Bierce nog steeds - na een jaar of tachtig dus - actualiteit bezitten.’ - De Gelderlander Pers.

E171, f 8,90

[pagina 156]

Töpffer (1799-1847), de Zwitserse alpenbeklimmer en kostschoolhouder én de auteur van het in ons land als Prikkebeen bekende boek, heeft Doctor Festus, dat oorspronkelijk verscheen als stripboek met onderschriften, later herschreven als roman. Het is een fantasievol en satiriek boekje, waarin hij een vrolijk loopje neemt met de wetenschap en haar beoefenaars, maar ook met het onbedorven landvolk, dat zich ontpopt als een stelletje kinkels.

In dit boek gaat het bont toe. Mylord en Mylady, de burgemeester en zijn ambtscostuum, de gewapende macht, dieven, boeren, muildieren en ezels, zij allen bevolken de waanzinnige wereld waarin het universeelgenie Festus zijn studiereis maakt. De heroïsche strijd der sterrekundige academies over de raadselachtige lichamen die ten gevolge van de wilde dynamiek der gebeurtenissen door het luchtruim zweven, vormen het middelpunt van een barokke parodie op de wetenschap en haar hypothesen.

‘De Reizen en Avonturen van doctor Festus is een kostelijk verhaal, simpel van opzet, maar consequent uitgebouwd, vol zotte situaties en satirische ondertonen.’ - C. Buddingh' in het Algemeen Dagblad

E180, f 8,90

[pagina 157]

‘Niet iedereen kan een wees zijn,’ zegt Peenhaar treurig. Daarmee is het thema aangeduid van Jules Renard's ontroerend portret van een kinderleven waarvan de eerste uitgave in 1893 de auteur in één klap beroemd maakte.

Peenhaar is geen broertje van Bartje of Boefje maar eerder verwant aan Huckleberry Finn of Kees de Jongen. Peenhaar is de jongste in het gezin van kleine middenstanders. Verder zijn er een broertje en een zuster, een zwijgzame vader die opzichter is bij Waterstaat, en een kwaadaardige moeder, Madame Lepic. Intelligent, geniepig en veracht door haar echtgenoot, haat zij op haar beurt haar jongste kind en vergalt zijn jeugd.

Peenhaar is het tragi-komisch verhaal van een kind dat gewikkeld is in een strijd op leven en dood met volwassenen die vastbesloten zijn hem te temmen en te ‘beschaven’.

Geïllustreerd met de houtsneden van Felix Vallotton.

‘Iedereen, die met behulp van de idylle van Ot en Sien heeft leren lezen en daar zijn eigen kinderen misschien opnieuw mee lastig valt, hoort Peenhaar bij wijze van therapie in huis te hebben.’ - Hans Keller in De Nieuwe Linie

E170, f 8,90

[pagina 158]

In de Meulenhoffreeks (de unieke serie vijfguldenboeken met uitvouwbare flappen vol foto's, facsimile's en andere informatie) verscheen onder andere:

De nieuwe verhalenbundel van ‘een rasschrijver en een groot verteller’ (Vrij Nederland). Over Waasdorps eerste boek Het Naakte leven schreef Renate Rubinstein: ‘Ongelofelijk prachtig. Ik heb al iemand gesproken die Waasdorp beter vindt dan Nescio.’

Eerste vertaling van deze Ier waarvan Joyce zei: ‘That's a real writer, with the true comic spirit!’ De Times noemde deze korte roman ‘een volmaakt tegengif voor de huilerige pompeusheid die onze tijd verpest’. De treurige apotheose is een uniek staaltje diepgodsdienstige slapstick.

[pagina 159]

Na Uit hoofde van de hoeden (Literair paspoort) nu verhalen van de Oostduitse auteur die door velen als de troonopvolger van Brecht beschouwd wordt. De parabels en leerstukken over televisieslaven, technologen en rasechte ‘stalen’ Duitsers worden beurtelings onverhuld kritisch of met een vleugje melancholie verteld.

Het lachen van deze verre van goedmoedige satiricus heeft klauwen. Verplichte lectuur voor alle bewonderaars van De Soldaat Schweik, en voor alle geüniformeerden en hun tegenstanders.