Dagen van honger en ellende

[p. 9]

Toen ik wakker werd, was het avond

Ik had mazelen gehad en was op een middag uit huis gesnapt om naar jongens te kijken, die aan 't spelen waren; ze hadden pijpekoppen in den grond gezet en gooiden daar knikkers in.

Ik keek er verwonderd naar, hoe hunne schaduwen zich rekten of inkrompen, al naar de bewegingen, die zij maakten en ik vroeg mij af, waar die schaduwen vandaan kwamen en waarom zij zich zoo rekten en weer inkrompen, toen ik opeens een stomp in mijn rug voelde en door elkaar geschud werd, terwijl een stem mij toeschreeuwde:

‘Ondeugende meid, je kon je de dood op je hals halen door uit te gaan!’

Het was ons dienstmeisje, dat mij op die manier tot de orde riep; wij hadden, 't klinkt als een bespotting, een dienstmeisje.

Moeder, die toen nog maar vijf kinderen had, kon haar beroep van kantwerkster nog uitoefenen; en daar er op 't oogenblik werk in overvloed was, had zij een klein dienstmeisje moeten aannemen om haar in 't huishouden te helpen.

't Meisje gaf mij een flink pak slaag, zooals onder het volk gebruikelijk is, als een kind zich bezeerd heeft; toen legde zij mij in mijn houten kribje, dat op den grond tegen den muur stond.

[p. 10]

Ik viel in slaap en toen ik wakker werd, was het avond.

O! dat heerlijke gevoel van welbehagen en gezelligheid!

De kamer was goed verlicht; in 't fornuis brandde een flink vuur; moeder zat vóór haar kantkussen en vader las hardop voor uit de Duizend en Eén nacht: nu en dan hield hij even op, om met moeder van gedachten te wisselen.

‘Cato, als wij maar konden zeggen: “Sesam, open u!” dan zou ik je niet zoo je oogen laten bederven met dat kant-werk 's avonds.’

‘Laten we blij zijn, dat ik deze bestelling hier in 't stadje gekregen heb. En ik houd ook van 't werk; deze guirlande is zoo mooi; ik heb 't idee gekregen, toen ik kinderen met bladeren zag spelen. Mijn patroon is heel goed uitgevallen en nu heb ik er plezier in.’

En haar vingers gooiden de klosjes zóó vlug door elkaar, dat men ze niet kon volgen.

In de kamer hing een heerlijke geur van osselever in azijn, die stond te stoven op een hoek van de kachel; straks zouden wij die eten en ik zou ook mijn deel krijgen.

Vader ging van tijd tot tijd het deksel oplichten om te proeven en terwijl hij de lepel goed aflikte, zei hij: ‘Cato, 't zal lekker zijn.’

Ik luisterde naar vaders lezen, ik ademde den lekkeren geur in en viel weer in slaap.

Slapen is net zoo goed als eten.