Logo DBNL
Refreinenbundel (1940)

Refreinenbundel

(1940)–Jan van Doesborch–rechtenstatus Auteursrecht onbekend

Vorige Volgende

[XCVI]

Och god hoe sal ick die note ghecraken

Refreyn

 
O God almachtich ghebenedijt
 
Die al dat leeft gheeft sijnen tijt,
 
Salich sijnse dien wel besteden.
 
Niemant en weet tleste ouerlijt vs. 4
5
Dan ghi, die duterste eynde sijt, vs. 5
 
+ Voocht van bouen, voocht van beneden.
 
Die hartste noot des doots onureden
 
Die moet gecraect, sijt morgen oft heden,
 
Wiens snoestre is seer bitter int smaken. vs. 9
10
Het moet besteruen, het sijn die seden,
 
Al dat oyt quam van Adams leden
 
Moet de noot der doot wreet onbesneden
 
Duerbijten, al eest quaet om maken;
 
Och god, hoe sal ick de noot ghecraken.
 
 
15
Als siecte mi iagen sal int versijck, vs. 15
 
Als ick moet gaen den langen dijck
 
Sonder wederkeeren so dander plegen,
 
Als mi tgraff berooft des werelts wijck,
 
Mi seluen so wordick dan ongelijck
20
Als humoren die tonge verwegen, vs. 20
 
Als kennisse gheheel is wt mi vertegen,
 
Als mi de lendene sijn ontsegen,
 
Den buyck doet crimpen, den mont doet spaken, vs. 23
 
Als doogen duyster sijn bedegen,
25
Den nuese scerpt, wat baet verswegen,
 
Den stanc mijns adams comt mi tegen,
 
De noot der doot brengt sulcken saken.
 
Och god hoe sal ick die noot ghecraken.
 
 
 
+ Als verstandenisse niet meer en beclijft,
30
Als pijne tgeuoelen wt mi verdrijft,
 
Als therte iaecht, die sinnen beuen,
 
Die keel rotelende, die handen verstijft,
 
Als die doot teghen tleuen kijft,
 
Als traensweet comt duer tvel ghedreuen, vs. 34
35
Die tanden swert, dlijf cout beseuen,
 
Alsmen van als rekeninge moet geuen
 
Wesmen ye misdede in slapen oft waken,
 
Als den pols en ruert noch let noch leuen,
 
Lacen dan claechtmer bouen screuen
40
Den tijt ydelic achter ghebleuen;
 
Wee ons, de noot der doot brinct sulc geraken,
 
Och god hoe sal ick die noot ghecraken.
 
 
 
Prince
 
Princelic god, onser salicheyt bewijs,
 
Die de noot best craect die wint den prijs;
45
Al mach de snoester wat bitter wesen,
 
Die scale is hard, si wies opt rijs
 
Dat Adam plante int paradijs;
 
Trijs heet steruen, ick hebt ghelesen.
 
Tcraken es arbeyt swaerst ghepresen,
50
+ Mer grote suetheyt volcht na desen
 
Die totter keerne wel can gheraken;
 
Die de noot wel craect, die blijft gepresen,
 
Hi sal der bitterheyt wel ghenesen,
 
Nochtan alle mijnder sinnen pesen
55
Die vresen der snoestren bitter genaken.
 
Och god hoe sal ick die noot ghecraken.

[houtsnede]


Vorige Volgende