Een liedje voor een cent

[p. 18]

Duivekater

Vanochtend zat er op het plat
een duivekater, half nat.
Hij zat daar zo-maar in de regen.
Zijn veren konden er best tegen.
Zijn veren wel, maar niet zijn haren.
Het leek of die vol plaksel waren.
Ineens zei-ie: ‘Roekoe, miauw,
'k zit voor m'n lol niet in de kou!’

Maar toen hij eenmaal binnen was,
werd iedere stap van hem een plas.
Het zeil lag vol met pootjes water:
twee van een duif, twee van een kater.
Hij spinde zachtjes van ‘roekoe’
en kirde ‘mauw-mauw’ af en toe.
Vóór is hij wit, van achter grijs.
Wordt uit zo'n beest nu maar eens wijs!

En hoe moet het vanavond laat
als iedereen naar bed toegaat?
Moet hij dan in een duiventil?
Als hij daar nou niet slapen wil?
Moet hij dan in een poesemand
alleen maar met zijn poesekant?
Dan mauwt hij weer: ‘Roekoe, roekoe,
waar moet ik met mijn kop naartoe?’

[p. 19]

 

Wacht maar totdat de zon weer schijnt

 

en hij vanzelf misschien verdwijnt.

 

Je kunt geen duivekaters houden

 

als je geen poesentil laat bouwen.

 

En duivemanden zijn er niet.

 

Als je dus duivekaters ziet

 

laat ze dan rustig op het plat.

 

't Is met elkaar toch één pot nat!