Verzamelde werken. Deel 3. Proza-gedichten

CCXXXVIII

Het Eten en Drinken is een der drie of vier groote verrichtingen waaruit het Schoone Leven bestaat. Het is wellicht de Schoonste Handeling.

Begrepen door de zintuigelijk-natuurlijke aanschouwing in vereeniging met de mooiheidlievende gedachte, - zij, die de menschen-samenleving ziet als iets van verschillende graden mooiheid, naar wier kleuren, vormen en bewegingen het aangenaam is te kijken, - is het reeds de hoogste stijging van den mooyen dag.

Waar het Leven zich beweegt in de richting der vergoddelijking, - is het een der drie of vier hoofdzakelijke bewegingen, waaruit het Godlijk Leven bestaat.

Op de bruiloft van Kana heeft Kristus het groote Etens- en Drinkensfeest geheiligd.

Maar aan het laatste Avondmaal heeft Hij het Eten en Drinken doen kennen als de meest innige vereeniging met de Godheid, als de meest waarlijke Vergoddelijking.

* _* *

Die reeds dronken is, behoeft zich niet te bedrinken. Daarom zal hij, die den heelen dag, minder of meer, dronken is van Schoonheid of van God, in het uur dat hij verzwakt, slechts weinig drank behoeven om zijne dronkenschap op te houden. En soms zal het water hem dienstiger zijn dan de wijn.

* _* *

[p. 125]

Bij het leven in de richting der Goddelijkheid verzinnelijkt de Ziel zich. De Ziel wordt éen met het lichaam. Zoo dat de opwekking na den maaltijd, die in het alleen-zintuigelijk leven wordt waargenomen, in dìt leven ook bestaat, maar nu getransfigureerd tot opwekking der Ziel.

De zintuigelijke en gemoedelijke vroolijkheid na het Eten wordt ziele-vroolijkheid.

In plaats van dus zich de pleizierige schouwburgzaal te verbeelden, waar men heen zal gaan, of zich te vermeiden in kleurige jeugd-herinneringen, ontmoet men in zijne zuster de Heilige Maagd en in zijn broertje het Goddelijk Kind.

* _* *

Men is zelf speler en toeschouwer te gelijk bij een tooneelspel, dat goddelijke werkelijkheid is.