Het leven van Frank Rozelaar

Middag

Zij heeft in haar gelaat dat teeder geslotene en iets stil verzorgende van heel gewoon te vinden een lieve schepping van God zelf te zijn.

Wij bleven even stil staan kijken naar de lente in de lucht. Er was een witte wolk voor het blaauw. In hare blanke wang zag ik een heel mooi wolkje, rood van kleur.

*

⁺De eenige verlegenheid, het eenige haperende in uw houding jegens een bezoeker, die geöorloofd is, moet voortkomen uit het besef van uw ontzachlijke rijkdom aan geluk, waarvoor uw aarzelende blik hem vergiffenis vrage.

*

Ik heb gezegd: beter natuur zonder stijl dan stijl zonder natuur.

Deze uiting wil niet een absolute formule maar eene neigingaanduiding, de uitroep van een gevoel van levensliefde, zijn.

Want mij het uiterste denkend van natuur zonder stijl en van stijl zonder natuur, weet ik niet wat ik verkiezen zoû.

Er is echter geen reden om zich met het denken over die uitersten bezig te houden.

Aangenamer dan er mij om te bekommeren welke soort of graad van geluk ik heb, vind ik het mij te vermeyen in dat, dat ik dan heb.

+ *

[p. 240]

Maar daarná vind ik in rang het prettigste de soort of graad te zien en dien een naam te geven.