De briefwisseling tussen Lodewijk van Deyssel en Albert Verwey

171

Noordwijk/Zee

24 Augs. 1901.

Amice, Hierbij heb ik het - spijtig - genoegen je de helft van de gevraagde som te doen toekomen. De moeilijkheid is dat ik - om van mijn eigen onbekwaamheid te zwijgen - buiten de mogelijkheid ben iemand anders te vragen dan mijn zwager, die juist dit beschikbaar had.

Ik heb het stukje van Prins doen opnemen en stel nu voor Falkland uittestellen.

Behalve de mooie bladzijden die ik al kende vind ik in je eigen bijdrage vooral den brief²⁴⁶ bewonderenswaardig. Het zijn maar enkele bladzijden, maar juist als geheel, en om de fijnheid van den stijl zoowel als om de geestelijke waarde, ben ik geneigd ze naast de allervoortreffelijkste opstellen te plaatsen die je geschreven hebt.

Wij spraken in Baarn over een herhaling van mijn bezoek, in September. Zou het je veel kosten de rollen dan omtekeeren en een week in September in Noordwijk te komen doorbrengen? Wélke dagen kunnen wij dan nog vaststellen.

Beste groeten, ook aan Cateau van je toegenegen

Albert Verwey

246 Bedoeld is de, aan een ‘Waarde Vriend’ gerichte brief Over Het Leven en De Waarheid, die het licht zou zien in het Tweemaandelijksch Tijdschrift, 7e jrg., aflev. 5, september 1901, p. 288-290. Zie ook noot 142. Nadat deze brief in druk verschenen was, noteerde Van Deyssel: ‘Bij herlezing maakt dit stukje den indruk van iets droogs en kleins te zijn, - namelijk: kleiner en drooger dan de maker gedurende het maken wist, kleiner en drooger dus dan hij vermoedde het terug te vinden. Het opmerkelijke hiervan schijnt mij de onjuistheid der waardeering van het eigen werk gedurende het maken: altijd dat te moeten zien door een warm en troebel waas van er- nader-aan-verwant-te-zijn-dan-een-ander heen.’