De briefwisseling tussen Lodewijk van Deyssel en Albert Verwey

105

Baarn 10 Decr. '99

Je hebt zeker gezien dat Guido Gezelle is overleden.¹⁷⁷

Zal ik Free vragen of hij lust heeft in de Januarie-aflevering met zijn roman¹⁷⁸ te

177 Guido Gezelle was op 27 november 1899 te Brugge overleden.

178 Van de koele meren des doods .

[p. 131]

beginnen? Kobus zeide mij voor die aflevr. aan den arbeid te zijn.¹⁷⁹ Tusschen 15 Oktr. en 7 Nov. heb ik aan een kritiek-opstel geschreven, genre ‘Het Treurspel Ghetto’. Dit zal niet voltooid zijn voor over eenige maanden.¹⁸⁰ Ander werk nog in wording. Ongesteld. Hartelijke groeten, Karel

179 Het Tweemaandelijksch Tijdschrift, 6e jrg., aflev. 1, januari 1900, opende met een redactioneel [door Verwey geschreven] woord in memoriam Guido Gezelle, p. 1-2. Daarna volgden van Henriette Roland Holst, Verzen, p. 3-20: I, Zoo is dan voorbij en voortaan zal (p. 3), II, Wanneer ons hoofd helder is in den morgen (p. 4), ii, Maar als de matte dampen 't lijf weer vlieten (p. 5-6); I, Op de kentering der tijden geboren (p. 7-8), II, O nieuwe stem en toch niet vreemd geluid (p. 9); ‘Der getijden loop’: I, Toen god het wilde, werden wij geboren (p. 10), II, Den winter lang, lagen de boome' en lag (p. 11), III, De lente bracht een warm inwendig beven (p. 12), IV, Landwaarts streek d'avond neer op groene reepen (p. 13), V, De hemel spant zijn tent, die blankt en blauwt (p. 14), VI, Lente vloog aan met suizende gebaren (p. 15), VII, De strijd is zoet aan 't hart bij oogenblikken (p. 16), VIII, Van zomerlippen nu glijdt in gelijke (p. 17), IX, In de berglanden waar mijn voetstap stijgt (p. 18), X, De bladren werden oud, dunden en dorden (p. 19), XI, De grond vergat reeds lang de gouden schoven (p. 20); Jac. van Looy, Feesten VI [nadien getiteld De maaier], p. 21-51; Albert Verwey, De ware karbonkel of de slang met de kroon?, p. 52-65, herdrukt in Luide Toernooien, Amsterdam, 1903, p. 75-100; J. de Meester, Het avontuur van David Zangvogel, p. 66-73; G. van Hulzen, Ontredderd [voorzien van de noot: Uit den tweeden bundel Zwervers, die dit jaar bij Valkhoff en Van den Dries te Amersfoort zal verschijnen], p. 74-97, aldaar gedagtekend Montreux, October 1899; Albert Verwey, De heelal-spiegel: Voorafspraak [gevolgd door:], I, Onder de buiging van den duinweg schuilen, II, In 't eerste licht dat nog door neevlen schijnt, III, De zilvren nevels woeien even open, IV, De bloemenvelden nu hun kleur doen prijken, V, Naar alle zijden ligt nu als een tuin, VI, Onder den hemel ligt de wereld open, p. 98-104, laatstelijk herdrukt in O.D., I, p. 343-346, als de afdeling die de bundel Dagen en daden opent; Karel van de Woestijne, Gedichten: I 'k Ben eenzaam-droef, in 't geel-teer avond-dalen..., II, Wie weet, en zal mijn liefde in u niet dalen, kind, III, Hoe zal mijn woord uw stil bewegen streelen, IV, Gij zijt de goede vrouw ter drempel mijner dood, V, Kom, laat ons gaan door 't land der herfsten... Ooftbeladen, VI, Herinneringen, kind, uw wit gelaat, VII, Thans is het uur dat schaûwen zwijgen, p. 105-111; J. Stoffel, Op den verkeerden weg, p. 113-148, aldaar gedagtekend Deventer, 14 december.

180 Bedoeld is het opstel over Stille wegen, door E.S., Haarlem, 1898, verschenen in het Tweemaandelijksch Tijdschrift, 6e jrg., aflev. 5, september 1900, p. 198-229, en voor de eerste maal herdrukt in L. van Deyssel, Vijfde bundel Verzamelde Opstellen, Amsterdam, 1900, p. 51-86. Achter de letters E.S. verschool zich Klasina Christina Boxman-Winkler. Over haar: Karel Reijnders, Couperus bij Van Deyssel/Een chronische konfrontatie in beschouwingen, brieven en notities, Amsterdam, 1968, p. 265-267 en p. 621-622.