De briefwisseling tussen Lodewijk van Deyssel en Albert Verwey

286

[niet verzonden] Baarn, 21 Maart 1898.

Waarde Vriend,

Ik had juist inliggenden brief geschreven, toen mij je zeer graciëuze en opwekkende uitnoodiging gewerd. En ik dacht met zich gewonnen gevende aandoening aan de bloemen, die daar bij je zouden open gaan, toen mijn blik zich heeft afgewend en ontmoet de oogen mijner Muze, die wel in proza maar zóo droevig begon te kijken, dat ik haar onmiddellijk heb moeten gerust stellen en haar beloven met haar, die zich een trouwe minnares te betoonen begint, als nog alleen te blijven. -

Ik heb de gedachte, dat ik nu het beste deel van mijn arbeid juist voor de borst heb. -

Tien jaar, beste vriend, bedenk het wel, tien jaar, tien jaar, 't is geen kleinigheid. Tien jaar feitelijk zonder Haar, aan wie ik met zooveel geestdrift mijn leven had gewijd. Tien jaar, waarin ik waarlijk, - ach, indien ik veel gehad had, - veel, alles, alles had willen geven om Haar terug te hebben.

[p. 287]

Uitnodiging tot het bijwonen van de opvoering van ‘Mincelyn’, door Antoon Molkenboer.

[p. 288]

Eíndelijk dan, eíndelijk is het zoo, eindelijk is de voort-durend onder alles aanwezige wanhoop dan geweken. Maar nu kan ik mij dan ook door niets laten scheiden. Zoolang ik op een dag een regeltje kan schrijven dat zelf een zekere buiging heeft of behoort tot eene studie, welke verband houdt met werk, waarin die zekere buiging of soepelheid voorkomt, die mijn werk zoo lang heeft gemist, - knoop ik er een volgenden dag aan vast, om te zien of het dan ook nog zal kunnen. -

Blijf mij even zeer genegen als ik het jou ben en heb medelijden met de eigenaardige psychische struktuur van mijn leven.

Je vriend

Karel Alb. Thijm.