De briefwisseling tussen Lodewijk van Deyssel en Albert Verwey

280

Baarn, 4 Maart 1898.

Amice,

Vergun mij je een klein applaus uit de verte te doen hooren in den spijt van niet over du-

[p. 282]

bloen-gouden bekkens te beschikken om het luider te doen zijn.⁷⁰⁴ Wees zoo goed je iets voor te stellen als een vuurpijl, die van den Scheveningschen toren opstijgt. Ik heb weêr gevoeld dat je over iets beschikt, dat ik benijd en dat nooit mijn deel zal zijn.

Karel A. Th.

704 Het applaus gold het aantreffen in de maart-aflevering van het Tweemaandelijksch Tijdschrift van Verwey's gedicht De schoone schijn [zie noot 697], door Van Deyssel beschouwd als Verwey's dichterlijk rentrée. Het ‘dubloen-goud’ werd door Van Deyssel aan het gedicht zelf ontleend, immers het bevat de regels: ‘Als dan uw handen/Het sprietgras tellen of 't dubloengoud waar’.’