De briefwisseling tussen Lodewijk van Deyssel en Albert Verwey

[p. 156]

Handschrift van Albert Verwey's sonnet ‘Spel en ernst’. Zie noot 245

[p. 157]

97

[poststempel

Noordwijk aan Zee,

22 November 1893]

Amice, ik zal met genoegen Vrijdag²⁴⁵ komen. Ik ben dan 's morgens om 10.00 spoortijd aan het station te Baarn.

Mijne groeten aan je vrouw en je kind

tt

Albert Verwey

245 Vrijdag 24 november 1893. Van Deyssel had verwacht dat Verwey in de loop van dinsdag 28 november 1893 huiswaarts zou reisen, maar om niet achterhaalde redenen vertrok hij weer uit Baarn in de loop van 25 november. In Van Deyssels woning, Huize Villetta, liet Verwey het handschrift achter van een toen nog titelloos sonnet, gedateerd 25 Novr. '93, dat hij eerst in het Tweemaandelijksch Tijdschrift van juli 1895, p. 477, zou publiceren als Spel en ernst, het derde in een reeks Losse sonnetten (aldaar p. 475-489). Spel en ernst, niet opgenomen in Oorspr. Dichtwerk, luidt:

O wij loopen in onz'gebondenheid,

Met onze illusie van vrij-wils-bestaan,

Hoog en onkreukbaar 't leven gadeslaan,

En hij die de gebondenheid altijd

Voelt, maar dat leed alleen zichzelf belijdt,

Speelt zijn illusie koel en wèl-beraên,

Meesterlijk, met de vreugd van 't wel-gedaan

Komedianten met zijn menschlijkheid.

Maar wie, d'illusiedronkenen, altijd weer

Droomend, vergeten dat ze illusie is,

Dat zijn de Vrijen, wien hun spel zoo zeer

Ernst is dat het onsterfelijke errenst is.

En uit het Leven dat de Illusie wil,

Stroomt hun oneindige Kracht, oneindge Wil.