't Kleyn Hoorns-liet-boeck, inhoudende eenige psalmen Davids, lof-sanghen, en geestelijcke liedekens
(1644)–Jan Jansz. Deutel–
AuteursrechtvrijStemme: O heyligh, saligh Betlehem.VErsteende Menschen die verstrickt
Leght aen u eygen wil gebonden,
Die 't Godlijck licht in d'oogen blickt.
En nood' tot af-standt vande zonden.
Wilt ghy door 't dreygen noch 't vermaen
Des Heeren, u niet laten trecken?
Soo heft u ooghen op, siet aen,
Laet u tot me-lijden verwecken.
Aenschouwt het smertigh lijden, 't welck
Godts liefste Kindt om u most smaecken.
Die alleen dronck dien bitt'ren Kelck
Des doodts, om u saligh te maecken.
Ach! doen den Vorst der Heerlijckheyt,
Dit groot onweder sach opdringhen,
Dat hem sijn Vader had bereydt,
Quamt sijn ziele soo sterck bespringhen.
Dat hem het sweedt, als drupp'len bloedt
Van sijn aenschijn droop op der Aerden,
En evenwel bleef sijn ghemoedt
| |
[pagina 37]
| |
Willigh bereydt, dien Kelck t'aenvaerden.
Ghelijck een Lam dat stemmeloos
Voor sijnen Scheerder heen gheleydt werdt,
Dat alle hulp en troost verloos,
En tot een Soen-offer bereydt werdt.
Soo wierdt de Sone Gods verra'en,
Ghevanghen, en wel strengh ghebonden,
Versaeckt, en alle smaedt ghedaen,
Die sy (door haet) bedencken konden.
Sijn heyligh Lichaem (als gherooft)
Met diepe stramen wierdt door-slaghen,
En sijn ghebenedijde hooft
Een Doorne kroon ten loon most draghen.
Aldus ellendigh toeghestelt,
Brachten hem die godloose knechten
Buyten Ierusalem in 't Veldt,
Om hem aen 't Kruyce op te rechten.
Daer wierdt den Heer, die 't alles schiep,
Door-nagelt aen handen en voeten,
Dat hem sijn roode bloedt ontliep,
Om onse schuldt voor Godt te boeten.
En hoewel hy hun niet onthiel
Van 't gheen haer Salichmaecken konde,
Noch trachten sy sijn reyne ziel,
Met laster-reen ter doodt te wonden.
Vaggy, hoe fijn breeckt hy Godts Huys,
En bouwt het we'er op in drie daghen,
Is hy Godts Soon, hy dael van 't kruys,
Soo sal sijn Leeringh ons behaghen.
| |
[pagina 38]
| |
Dees troost gaven de Pharizeen
Hem in het uytterst van sijn leven,
En noch heeft hy voor haer ghebe'en,
Ach! Vader wilt het hun vergheven.
Bedenckt die pijne overgroot,
Aen plompe nagels soo te hanghen,
Ten lesten noch den wreden doodt
Voor al zijn weldaden t'ontfanghen.
Ach, weenen noch u ooghen niet?
Barst noch u Hert niet door medooghen?
Daer selfs de Son voor dit verdriet,
Haer licht de Wereldt heeft ontoghen.
Schoon als een Wurm van elck vertre'en,
Een spot en verachtingh der Lieden,
Heeft hy zijn lijden uyt-ghele'en,
Tot was volbracht 't gheen most gheschieden.
In 't midden van zijn grootste smart
(Hoe seer sy hem oock tormenteerden,)
Brande soo sijn verliefde Hart
Dat al des Duyvels macht verteerde.
Soo dat nu elck een 't Heyligh koor,
Betreden mach, en Offer pleghen,
Soo hy Godts stemme gheeft gehoor,
En blijft gheduerigh op zijn weghen.
Ghy dier ghekochte Christen schaer,
Laet u dit door u Ziele snijden,
Het kruys, de smart en 't doodts-ghevaer,
Dat Christus om u moste lijden.
En volght soo zijn voetstappen na,
| |
[pagina 39]
| |
Ghelijck als hy u eerst beminde,
Soo sult ghy dan, door zijn ghena,
d'Eeuwighe rust der Zielen vinden.
Denckt op 't Endt. |
|