't Kleyn Hoorns-liet-boeck, inhoudende eenige psalmen Davids, lof-sanghen, en geestelijcke liedekens
(1644)–Jan Jansz. Deutel–
AuteursrechtvrijNae de wijse: Orpheus droef van sinnen. Oft: Ionas Propheet des Heeren.
VOOR alle menschen kinders
En is maer eenderley
Ingangh, end' uytgangh schier,
In dees Wereldt vol hinders,
Gheboorte met gheschrey
Gheschiedt, soo wel Princier
Als arme mensche hier:
Wy zijn al bloot verschenen,
Iae naeckt, ghelijck bijstier,
En naeckt moet ghy oock henen,
O mensch ellendigh dier.
| |
[pagina 379]
| |
Aldus dan de kindtsche Iaren
Voorby zijn tot in 't velt
Van redelijck verstandt,
Twee weghen openbaren
In desen keur gestelt,
Al heel verscheyden, want
Den wegh ten rechten kant,
Hooren wy 't leven noemen:
Maer die ter slinckerhandt,
Die doodt is, of 't verdoemen,
Al schijnt hy seer playsant,
Elck doolt meest in 't verkiesen,
Want 'svleeschs verblinden sin,
En 'sWerelts loop ghemeen,
Goedt oordeel doen verliesen,
Dies weynigh gaender in
'sLevens wegh nauw en kleen,
Iae van duysent nauw een,
Men moeter klimmen steyligh,
En selden tijdt oft gheen
Is hy van vervolgh veyligh,
Maer veel tijdt vol gheween.
Lucas beschrijft na desen,
Datmen door veel verdriet
Moet in Godts Rijcke gaen,
Maer in haer ydel wesen
De Werelt vreught gheschiet
Hier in dees ruyme baen,
Dan 'tis so haest gedaen,
| |
[pagina 380]
| |
By dat eeuwigh sal dueren,
Al leven onbelaen
De sondaers sonder trueren,
Te niet worden sy saen.
'T Heeft voormaels den Propheten
Verwondert menighfout,
Hoe die Godtloos' onvroet,
Die haer van Godt vermeten,
End' hem temteren stout,
Hebben soo veel voorspoet,
Met pijp en harpen soet,
Haer kinderen die springhen,
Sy hebben overvloet,
Sy vreesen voor gheen dingen,
Ghelijck den vromen doet.
Godts roede, noch 't kastijden
Sijnder handt, en is niet
Ter Werelt over haer,
'Tvolck loopt aen allen zijden
Haer toe, gelijck een vliet
Van vloeyend' water klaer,
Doch wat sy spreecken maer,
Moet ghelden op der Aerden,
Als oft gesproken waer
Vanden Hemel van waerden,
Sy lasteren eenpaer.
Een licht-teecken versmadigh
Is in haer stout geacht,
Den vromen 'tis zijn lot,
| |
[pagina 381]
| |
Dat hy ter werelt stadigh
Veracht is, en belacht,
En gereeckent voor sot:
Sy segghen, wat sou Godt
Nae sulcke lieden vraghen,
Wat baet ons zijn gebodt
Te houden met vertsagen,
En drijven haren spot.
Nu troosten onderlingen
Inden Heere gesterckt
Haer die Godt vreesen snel,
Hoe dat Godt sonderlingen
Alles aensiet en merckt,
Dat een gedenck-cedel
Voor hem geschreven wel
Is, die voor 's Heeren Name
Vreesen en zijn bevel,
En die op hem bequame
Dencken met goedt opstel.
Pause.
Vrienden, Godt sal verthoonen
Ten laetsten daghe dan,
Wat voor een onderscheydt
Dat sal zijn in 't beloonen,
Tusschen den vromen Man,
En Godtloosen bereydt,
Iae so de Heere seydt,
Tusschen die hier seer milde
Godt dient met neerstigheyt,
| |
[pagina 382]
| |
En tusschen die niet wilde
Dienen zijn Majesteyt.
Ick wil den vromen sparen
In mijnen dagh seer groot,
Maecken mijn eyghendom,
Als oft mijn sonen waren,
En van de tweede doodt
Haer vrijden sonder schrom,
Ick als de Bruydegom
Sal haer als Bruydt ontfangen
Mijn uytverkoren kom,
Na u staet mijn verlanghen,
Ghy zijt al mijnen rom.
Niet soo, niet soo, ghy boose
't Werdt niet met u also
Ten zy dat ghy staet af,
Verachters en Godloose
Ghy sult worden als stroo,
En buyten schuyr als kaf
Verbrandt, met vyere straf,
En tot een eeuwigh sterven
Gheweckt werden uyt 't graf,
En al ghemaeckt tot scherven
Met een yseren staf.
Coud' om te knerssen tanden
Met lijden fel en wreedt,
Sal haer komen aenboort,
Een vyer // een eeuwigh branden,
Tooren, verdriet en leedt,
| |
[pagina 383]
| |
Ia druck sonder confoort
En datmen noode hoort,
Eeuwigh gheween en huylen,
Valt berghen, werdt het woordt,
Bedeckt ons, om te schuylen
Voor 'sLams aenschijn verstoort.
Eer, onvergancklijckhede,
Sal terwijlen in vreught
Den oprechten gheschien,
In grooter eer en vrede,
Lachende seer verheught
Want Godts aenschijn te sien,
Werdt hem een sulck verblien,
Gheen hert en mach 't bedincken,
Noch tongh en kan 't belien,
Hy sal klaer sonnigh blincken,
Godts Naem ghebenedien.
Nu sal terwijlen moeten
Den boosen hopeloos,
En oock sonder quijtscheldt,
Eeuwigh sijn sonden boeten,
En met d'Engelen boos
Seer grouwelijck verselt,
In duysterheyt ghequelt,
Van Godts aenschijn verdreven,
Ghelijck hy hem ghestelt
Hadt in een duyster leven,
Alsoo werdt zijn verghelt.
'T Wert in aller manieren
| |
[pagina 384]
| |
Seer onghelijck een dingh,
In 't beloonen der daedt,
Tusschen die hier nu vieren
Godts wille sonderlingh,
En die daer buyten gaet,
Soo van Lazaro staet,
Hy werdt getroost ten fijne,
Al was zijn deel hier quaet,
Daer teghen quam in pijne
Den vrecken, delicaet.
Siet, aldus salt eens werden
Ghewisset al gheheel,
Och vrienden laet ons dan
In 'sHeeren Wet volherden.
Al mach hier zijn ons deel,
Doodt // noodt, vervolgh, oft ban,
Want wie volherden kan,
Door die macht Gods, wert saligh,
Daer teghen den Tyran
Werdt Godts genade saligh,
Als ongeluckigh Man.
Doch‘ter den mensch gestadigh
Wel op met vlijt, o Heer,
Het waer hem goedt ghewis:
Gheeft, o Prince grootdadigh,
Dat wy in uwe Leer
Volherden mogen fris,
Keert van ons al wat mis
De waerheyt komt bestrijden,
| |
[pagina 385]
| |
En sonder erghernis,
Bewaert ons t'allen tijden
In een dat noodigh is.
Een is noodigh. |
|