't Kleyn Hoorns-liet-boeck, inhoudende eenige psalmen Davids, lof-sanghen, en geestelijcke liedekens
(1644)–Jan Jansz. Deutel–
Auteursrechtvrij
[pagina 259]
| |
Huysvader, Knecht, Ghenooden.ICk heb een uytgelesen
Groot Avondtmael bereyt,
En veel gasten tot desen
Ghenoodt uyt minsaemheyt,
D 'uer om ter tafel wesen
Is gheresen.
O ghy onderdanen
Knecht, gaet nu het ghetal
Der ghenoode vermanen
Te komen, seght 't is al
Bereyt, dat sy en hoeven
Niet te toeven.
Knecht.
Komt al wel beraden,
O mensch, wie dat ghy zijt,
Bereyt is uyt ghenaden
's Levens soete maeltijdt,
'Tis nu de uer om komen
Wt 'tverdomen.
Eerst ghenoode.
Eenen Acker schoone
Heb ick ghekocht, en dien
Moet ick self in persone
| |
[pagina 260]
| |
Nu noodigh gaen besien,
My isser wel te degen
Aen ghelegen.
Dat heerelijck landt bouwen,
'Tveldt vol vruchten verciert
Is lustigh om aenschouwen,
Vee, menig schoon ghediert,
Daer my profijt van allen
Mach toevallen.
Ick bid u wilt beloven
My t' excuseren schier,
Van die weertschap daer boven,
Want mijn hert is doch hier,
Te leven overvloedigh
En hooghmoedigh.
2. Ghenoode
Ick hebbe vijf jock Ossen
Ghekocht, dus bid ick u,
My met onschult te lossen,
Want henen treck ick nu,
Om te besien die beesten,
Niet ter feesten.
Want ick moet seer vyerigh
Waernemen den tijdt eel,
Sy en zijn al niet gierigh
Die gheeren hebben veel,
Men moet voor d'oude dagen
Sorghe draghen:
| |
[pagina 261]
| |
3. Ghenode.
En ick heb uyt minne
Ghenomen nu een Wijf
Die my voor al staet t'sinne
Om haer schoon jonghe lijf.
My en konnen gheen saken
Soo vermaken.
Liefd' onkuysch van zede
Is oorsaecke hier van,
Dat ick nu oock niet mede
Gaen en wil, noch en kan,
Want my u noyt gaen te gaste
Ergher paste.
Huys-vader.
Te recht heb ick tooren,
Ick noode blijdelijck
Mijn rijck elcken te vooren,
Maer al tot tijdelijck
Streckt meest der ydel menshen
Sin en wenschen.
Gaet snel op de straten
En steeghskens van der stadt,
Brenght sonder achter laten
Dat arme volck, en wat
Voor kreupelen, lam en blinden,
Ghy sult vinden.
Hier in komen laetse:
Knecht.
O Heer, het is gedaen,
| |
[pagina 262]
| |
Noch isser ruymer plaetse:
Huysvader.
Soo wilt te lande gaen,
Aen tuynen daer gelegen,
En op weghen.
En ghy sultse dwinghen
In te komen bevreest,
Met mijn Woort, dat door-dringen
Kan, tot dat ziel en gheest
Scheydt, en oock met eenen
Mergh en beenen.
Sulck volck laet verhullen
Mijn huys, want generael
Ghene smaecken en sullen
Mijn vreughdigh Avondtmael,
Van die daer te vergaren
Ghenoodt waren.
t'Avondtmael waerachtigh,
't Hemelsche wesen soet,
Om daer te komen krachtigh,
Broeders, u beste doet,
Den Heere sal u stercken
In sijn wercken.
Een is noodigh. |
|