't Kleyn Hoorns-liet-boeck, inhoudende eenige psalmen Davids, lof-sanghen, en geestelijcke liedekens
(1644)–Jan Jansz. Deutel–
AuteursrechtvrijNa de wijse: Van Meynert vanden HamHOort vrienden al te samen
Ghy die daer vreest den Heer,
Wilt u sijn woordt niet schamen,
Nu nochte nemmermeer,
Al stelt hem het Beest tegen u te weer,
Ghy hebt een sulcken machtigen Heer,
Hy sal u niet verlaten,
Maer comen haest te baten.
Het zijn de laetste tijden
Al na Schriftuers vermaen,
Waeckt en bidt, zijt vroom in 't strijden,
Soo meught ghy loon ontfaen,
Die uyt den strijde wijcken siet,
Die hebben van de kroone niet,
Die daer is opghehanghen,
Loopt vroom om die t'ontfanghen.
Al schijnet nu voor ooghen,
Dat hy u verlaten sal,
Niet boven v vermoghen
Laet hy u temteren al,
| |
[pagina 225]
| |
Hy was met Daniel in de kuyl,
den Leeu hielt hy wel toe den muyl,
den brand' kondt hy bewaren,
den sijnen niet te beswaren.
Het is oock klaer beschreven,
dat hy al heeft ghetelt
V hayren in dit leven,
dus vreest voor gheen ghewelt,
Maer gheeft u over in zijnder handt,
Hy sal u bevryen, bewaren voor schant,
Hy is soo lieven Vader,
Hy beschermt sijn kinderen te gader.
Sy meynen met ons te uytroden,
Te versmoren sijn heylige woort
Maer als sy ons doen dooden,
Soo salder veel komen voort,
Siet aen de kinderen van Israel,
Als Pharao die beswaerde fel,
Vermeerden sy te meere,
Sulcx dede Godt de Heere.
Veel leden die Christen scharen,
Als Saulus haer bonde vast,
doen hyse gingh beswaren,
En deedse groot overlast,
Maer doen het Godt behaeghde saen,
doen kost hy hem wel neder slaen,
dat hy niet mochte volbringen,
den sijnen te bedwingen.
Weest vroom ende onverslagen,
| |
[pagina 226]
| |
Ghy Christen al ghemeyn,
Sy mogen 'tlichaem wat plagen,
Maer de Ziele, Gods Bruyt certeyn,
Die mogen sy doen doch genen noot,
Weest onvertsaeght tot in der doodt,
Ghy Bruyt, ghy Coninginne,
't Lam sal den strijdt doch winnen.
Met onsen Godt vol trouwen,
Soo laet ons springen siet,
Ten sal ons niet berouwen,
Al over die mueren met vliet,
Aensiet die mueren van Iericho
Die mosten vallen ter neer bylo,
Met Godt ist goedt om strijden,
Treckt aen, al sonder mijden.
Pause.
Men siet nu in allen Landen
Hoe dat 't gekroonde Beest,
Fel knerst op sijne tanden.
Over hem die Godt hier vreest:
De Schriftgeleerden die sluyten raet
Om ons te dooden al nae 't Placcaet,
Die niemant yet misdeden
Maer leefden in Godts vreden.
De Princen der Priesteren alle,
Die gheleerde ter werelt breet,
Eylaes tot haren misvalle,
Die sijn op ons dus wreet,
Pilatus wijst ons tot Capphas,
| |
[pagina 227]
| |
Om ons te helpen in 't morras,
Den onnooselen moetmen cruyssen,
Om haer begheerten te blusschen.
O Heer van grooter krachten,
V handtwerck niet versmaet,
Ghy kont u boet wel wachten,
Van die bedrijven het quaedt,
O Heer aensiet doch dit ellent
Ontfermt u over dees Heeren, blent,
Die ons nu persequeren,
O Heer dats ons begheren.
Wy bidden oock alle Staten,
Maer Heeren en Vorsten meest,
Oft sy 't wouden toelaten
Dat Godts kinderen onbevreest
By haer mochten woonen, al sonder noodt,
Om wijf en kinderen te winnen haer broodt,
Als Christus heeft bevolen,
Oft ghy sult swaerlijck dolen.
Hy die dit Liedeken dichte,
O Heer wilt hem bystaen,
Laet hem voor Sathan niet swichten
Als hem de doodt komt aen,
O Heer helpt ons behouden het velt,
Dat wy niet vreesen voor haer gewelt,
Op u staet ons betrouwen,
Och helpt ons uyt benouwen.
Dit is eerstmael gesongen
Van Ioriaen en Clement hoort,
| |
[pagina 228]
| |
Den strijdt zijn sy ontspronghen,
Sy storven al om Godts woort,
Sy spraken met blijtschap onbevreest
Heer in u handen beveelen wy ons geest,
En hebben heel onbesweecken,
Haer halsen uyt gesteecken.
|
|