't Kleyn Hoorns-liet-boeck, inhoudende eenige psalmen Davids, lof-sanghen, en geestelijcke liedekens
(1644)–Jan Jansz. Deutel–
AuteursrechtvrijNa de wijse: Alst begint.UAder ons in Hemelrijck,
Daer is gheen Vader uws gelijck,
Men vint op aerden niet een man,
Die sulcke gaven geven can,
Als ghy u kinders gheeft gewis,
Al die op u betrouwen fris.
2 Wat meuchdy dencken, Heer bemint,
Ick heet u Vader als een kint,
En siet doch niet mijn stoutheyt in,
Want ick doch niet eens weerdigh bin,
Te zijn u Soon oft kint bequaem,
Oft te voeren een sulcken naem.
3 Lof noch kints eer en hoort my niet,
Noch oock te heten u kint siet,
Want ick dus langh u goeden al
Hebbe verteert met Babel mal,
Dus ben ick niet meer u soon, och!
Maer kent my voor een huerlingh doch.
4 End' ick heb my met verckens draf
Langhe verhult, en met vuyl caf.
| |
[pagina 91]
| |
Met valsch suerdeech en Duyvels leer,
D'welck my versade nimmermeer,
End' altoos seer mijn Vaders faem
Ghelastert, end' zijn heyl'ghe naem.
5 Och weenen, huylen mach ick wel,
Dat ick gheweest heb dus rebel,
Vader ick heb gesondight swaer,
Voor u end' in den Hemel klaer,
Ick bidd' u Vader t'allen tien,
Wilt my doch voor u knecht aensien.
6 Wat danck sal ick dees Vader doen?
Hy neemt my aen met een kindts soen,
Met een trouringh hy my ontfanght,
Een bruylofts kleedt hy my aenhanght,
Sijn Lam liet hy voor my dootslaen,
End'voor sijn kindt neemt hy my aen.
7 Eer, lof, en prijs soud' ick dan niet
V geven, als een goedt kindt siet?
Want ghy my met kindts goedt vervult,
End' hebt my vergheven mijn schult?
Soud'ick nu sulcks verswijgen plaen,
De steenen mochten roepen gaen?
8 Mijns Vaders lof, prijs ende eer
Wil ick verswijgen nimmermeer.
Wat in 't hert is de mondt uyt gheeft,
Een vat gheeft uyt sulck alst in heeft
Hoe kan een vloet bedwingen hem,
Als sy eerst loopt sonder getem?
| |
[pagina 92]
| |
Pause.
9 Ick noem u Vader als een kindt,
Want ghy my een goedt Vader bindt,
Al ben ick niet meer dan een knecht,
Ghy gheeft meer dan my toecomt recht
Ghy Vader gheeft my een kindts loon,
Al ben ick sulcks niet weerdigh schoon.
10 Ick dencke dickwils Vader mijn
Op de groote ghenade dijn,
Dat ghy ons soo lief hebt ghehadt,
En toont ons u verborghen schat,
D'welck de werelt verborghen is,
Dat gheeft ghy ons te kennen fris.
11 Ghegheven kan ick nemmermeer
V prijs ghenoegh, mijn Godt, mijn Heer,
Ick lach dorstigh end' hongh'righ kranck,
Nu heb ick spijs ghenoegh en dranck,
Ghy doet mijn ooghen op ghewis.
Nu sie ick 't licht uyt duysternis.
12 Mijn Godt waert niet een leelijck dingh,
Dat ick u daedt verswijghen gingh;
De voghels end' de dierckens kranck,
Die Loven u met lof-ghesanck,
Hoe soude u niet loven fris,
Die met verstandt gheschapen is;
13 Vader mijn hert dat leydt ghewondt,
Om dat mijn mondt niet kan doen condt,
V goedtheydt, die ghy in my prent,
Can ick voorwaer niet doen bekent,
| |
[pagina 93]
| |
V daedt niet uyt te spreken is,
Met Engelsche tongen gewis.
14 Mijn mondt en kan niet doen al condt,
Dat ghy my gheeft in 's herten grondt,
Ghy stort my dick sulck blyschap in,
Ick weet van vreught niet waer ick bin,
V liefde heeft my heel doorwondt,
Mijn ziel dorst nae u t'allen stondt.
15 Heer, Prins, Godt, Vader, uwe eer
Can ick volprijsen nemmermeer,
Och! of de werelt ware condt,
Ons liefde begeerte end' grondt
Ende smaeckten oock Godts gheest fijn,
Sy souden gheen vervolghers zijn.
|
|